بازار نیوز - توماس استوکمان پزشک بود. پزشکی در شهری نه چندان ثروتمند. شهری که چشمه‌های آب معدنی زیادی داشت. انجمن شهر و شهرداری روی چشمه های آب معدنی سرمایه گذاری کردند تا این که گردشگری شهر بی‌رمق، رونق گرفت و مردم دسته دسته از گوشه و کنار برای آب تنی در چشمه ها به این شهر می‌آمدند.مدتی گذشت و وضع مردم خیلی بهتر شد. شهر رنگ تازه ای گرفت و زمین ها ارزش پیدا کرد.همه خوشحال و خرسند بودند تا این که دکتر استوکمان کشفی کرد. او متوجه شد آب‌تنی در چشمه‌های آب گرم شهر، سلامتی مردم و توریست‌ها را به خطر می‌اندازد و احتمال دارد آنها برای همیشه عقیم شوند.  او که مأمور کنترل بهداشت حمام‌های عمومی شهر بود به دیدار برادرش پیتر استوکمان، شهردار همین شهر رفت. موضوع را به شهردار اطلاع داد اما او از توماس خواست هیچ جا این موضوع را مطرح نکند. توماس اما بی توجه به این توصیه و بر حسب وظیفه ای که در خود احساس می کرد، نتیجه تحقیقات خود را به انجمن شهر اطلاع داد. اعضای انجمن شهر هم از او خواستند این موضوع را مسکوت نگه دارد. روزنامه شهر هم حاضر نشد صحبت‌هایش را منتشر کند. فشارها به او زیاد شد و مردم هم در کوچه و خیابان به شماتت او پرداختند و در نهایت، او را دشمن مردم خطاب کردند. آن‌قدر در کوچه و خیابان به او سنگ زدند و دشمن مردم خطابش کردند تا این که خانه نشین شد.

حکایت شهردار و اعضای انجمن شهر و مردمان آن دیار، بی شباهت به وضع این روزهای ما نیست.

ما هم چشمه های آب گرم زیان بار زیادی داریم که به خاطر منافعی که حول آنها شکل گرفته، بر احتمال زیان وحشتناکی که در آینده ممکن است گریبانمان را بگیرد، چشم بسته ایم.چشمه هایی به مراتب زیان بار تر از چشمه  های آب معدنی آن شهر. پلاسکو یکی از این چشمه ها بود که هم مالک و هم کسبه،روی حفظ وضع موجود آن توافق کرده بودند.شهرداری هم که قرار بود نقش استوکمان را در این توافق بازی کند،از این که دشمن مردم شود،ترسید و پا پیش نگذاشت.در نهایت،این توافق زیان بار فرو ریخت و تبعات اجتماعی زیادی به دنبال داشت.

نظیر پلاسکو کم نداریم. بازار تهران هم این گونه است. چاه های آب غیر مجازی که در مناطق مختلف حفر شده و به زودی کشور را از آن چه بر سر پلاسکو آمد،بدتر خواهد کرد. پل ها،کارخانه ها،راه ها،ساختمان ها، برج ها،خیابان ها و صدها و صدها پلاسکوی دیگر داریم که به خاطر منافع مشترک که حول آن‌ها شکل گرفته،بر آینده آنها چشم بسته ایم و حاضر نیستیم به هشدارهای "دشمنان مردم" گوش کنیم.

پ ن: داستان توماس استوکمان،برگرفته از نمایشنامه دشمن مردم نوشته هنریک ایبسن است.نخستین بار این داستان عبرت آموز را در صفحه اینستاگرام یکی از دوستانم خواندم.خواستم به خاطر قرض گرفتن این متن، از او هم نامی ببرم اما ترجیح داد نوشته بدون نام او منتشر شود.