وی در عین حال گفت: هنوز هم جای خالی کمیته حقیقت‌یاب احساس می‌شود تا با در اختیار گرفتن همه منابع به شناسایی بهتر و بیشتر موضوع و شناخت مقصران و متخلفان پرداخته و از تکرار حوادث مشابه جلوگیری کند. مسجدجامعی با بیان اینکه پاسخ‌ها و گزارش‌های ارائه شده در شورا درباره پلاسکو، نه تنها به پرسش‌های شهروندان در بسیاری از موارد پاسخ نداد، بلکه بر ابهامات افزود، گفت: از ما می‌پرسند که چه بر سر پلاسکو آمد و چرا 16 نفر از آتش‌نشانان و چند نفر از شهروندان جان خود را در یک حریق و ریزش آوار، فقط ظرف یکی دو ساعت از دست دادند و این در حالی است که در دو سال اخیر تعداد آتش‌نشان‌هایی که جان خود را در این قبیل حوادث از دست داده‌اند، از تعداد کل شهدای آتش‌نشان تهران در هشت سال دفاع مقدس بیشتر است. وی با اشاره به اینکه آتش‌نشانان سرمایه‌های شهر و از ارکان آسایش شهروندان هستند و بارها از ما خواسته‌اند که به راحتی از کنار چنین فاجعه‌ای نگذریم، افزود: برخی از آتش‌نشان‌ها می‌گفتند به مطالبات ما پاسخ درخوری داده نشده و حتی در مواردی با نوعی توبیخ و جابه‌جایی ناخواسته مواجه شده‌ایم.

عضو شورای شهر تهران با بیان اینکه در جلسه اخیر شورا که گزارش پلاسکو ارائه شد، بسیاری از اعضا امکان بیان نظرات خود را به دلیل ضیق وقت پیدا نکردند، گفت: بسیاری از بندهای این گزارش جای بحث جدی دارد و به نظر می‌رسد تمام اطلاعات در اختیار کارشناسان قرار نگرفته یا بخش‌هایی از اطلاعاتی که در اختیار آنها قرار گرفته، درست نبوده است و در نتیجه، خواسته یا ناخواسته تنظیم این گزارش جانبدارانه است.

مسجدجامعی یادآور شد: به‌عنوان نمونه در این گزارش قید شده که معاون حمل‌و‌نقل و ترافیک شهردار تهران به‌عنوان فرمانده میدان، عملیات را هدایت می‌کرده و شهردار تهران نیز به‌عنوان مدیر، بحران را مدیریت می‌کرده است اما باید بگویم که پس از حریق و ریزش پلاسکو من در محل حادثه حضور داشتم اما به غیر از شهردار منطقه 12 و مدیرکل دفتر شهردار، مسوول دیگری از شهرداری ندیدم، به گونه‌ای که احساس کردم حادثه رها شده و بر همین اساس با دولت و استانداری تماس گرفته و از آنها خواستم به کمک بیایند و در مدیریت بحران مشارکت کنند. آنچه از حضور شهردار در تلویزیون پخش می‌شد مربوط به ساعت‌های بعد بود نه ساعات طلایی حادثه. وی با بیان اینکه مجموعه اقدامات صورت گرفته، نشان‌دهنده ناتوانی و بی‌برنامگی در ساعت طلایی حادثه است، گفت: مثلا در گزارش آمده است که برای اطفای حریق در هر طبقه پلاسکو 485 متر مکعب آب به‌طور مستقیم لازم بود که انتقال آب از سطح زمین تا ارتفاع 40 متری با تجهیزات فعلی غیر ممکن بوده است و بر همین اساس با توجه به امکانات موجود استراتژی خنک نگه داشتن ساختمان در دستور کار قرار گرفت. حال جای سوال است که چرا شهرداری بودجه آتش‌نشانی را در اختیار آن مجموعه قرار نداده و 198 میلیارد تومان از اعتبارات آتش‌نشانی از محل بخشی از عوارض، پرداخت نشده است و چرایی این مساله هنوز در ابهام قرار دارد. شهرداری در تخصیص بودجه چه اولویتی مهم‌تر از جان و مال انسان‌ها داشته است؟

وی با بیان اینکه بر اساس این گزارش به دلیل همجواری پلاسکو با ساختمان‌های اطراف امکان عملیات و اطفای حریق به‌صورت گسترده و همه‌جانبه وجود نداشته، گفت: این در حالی است که پلاسکو در کنار دو خیابان عریض قرار داشته، حال تصور کنید اگر اتفاقی مشابه در برج‌های بلندمرتبه‌ای که در کوچه‌های 10، 12 متری مجوز داده‌اند رخ دهد، چه باید کرد؟ در نظر بگیرید که مجوز برج‌هایی صادر شده که مثل قوطی کبریت کنار هم قرار گرفته‌اند و هیچ کدام هیچ حریمی ندارند. همه اینها نشان می‌دهد شهرسازی ما نیز آسیب‌پذیر، آسیب‌زا و غیرکارشناسانه است، اما می‌بینیم که همچنان به همین شیوه ادامه می‌دهیم و از آن دفاع می‌کنیم چون درآمدزا است. مسجدجامعی با بیان اینکه مدیریت شهری به سازمان‌های مدیریت بحران و آتش‌نشانی به منزله یک فرزند ناخواسته نگاه می‌کند، گفت: مدیران شهری میلیاردها تومان بودجه آتش‌نشانی و مدیریت‌بحران را تخصیص نمی‌دهند و به تصحیح ساختارهای ناقص و انجام آموزش‌های لازم برای آنها نمی‌پردازند. اما در مقابل هر جا که بد عمل می‌شود، دم از ضعف فرهنگی شهروندان می‌زنند. این عضو شورای شهر در مورد گزارش کمیته ملی و کمیته فنی پلاسکو درخصوص تخلیه دیرهنگام آتش‌نشانان از ساختمان گفت: 31 دقیقه قبل از ریزش ساختمان دستور تخلیه صادر شده اما دو شائبه وجود دارد؛ یکی اینکه دستور تخلیه صادر شده را شخص دیگری نقض کرده و دستور ماندن داده است که این خود نشانه ضعف مدیریت است. شائبه دیگر این است که وسایل ارتباطی به اندازه کافی وجود نداشته است و دستور تخلیه به عده‌ای نرسیده است که این هم نشانه‌ای دیگر از ضعف مدیریت است. مسجدجامعی با بیان اینکه گزارش اخیر شورای شهر پاسخی به انبوه پرسش‌های شهروندان نداشت، گفت: جای سوال است که حالا چه شده؟ حالا چه باید کرد؟ و این در حالی است که ما چند بار در شورا درباره فاجعه پلاسکو بحث کرده‌ایم. پیشنهاد من آن است که تهیه‌کنندگان این گزارش دست‌کم آن مطالب را هم در گزارش خود لحاظ کنند و به پرسش‌های نمایندگان مردم بپردازند و منابع اطلاعاتی خود را به داده‌های رسمی مدیریت شهری محدود نکنند تا این گزارش سودی عملی برای شهر و شهروندان داشته باشد.