* از سال ۱۳۸۹ تا ۱۳۹۲، ۷۶۰ هزار پروانه برای ساخت واحدهای مسکونی صادر شده،به طور میانگین سالانه ۲۰۰ هزار پروانه صادر شده که این بیشترین رشد صدور پروانه ساختمانی بوده است.

*  علی‌رغم صدور پروانه شاهد آن بودیم که از سال‌های ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۵  جمعیتی جذب نشده که این نکته مهمی است، آمار واحدهای مسکونی سال ۱۳۹۵ براساس سرشماری ۳.۳ میلیون بوده است، این نشان می‌دهد شهر تهران بیش از ۱۰ میلیون نفر ظرفیت جمعیت‌پذیری دارد و در ۵ سال گذشته هم حداکثر بار صدور پروانه و فروش شهر را داشته است.

* ما با شهری مواجه هستیم که ۵۰۰ هزار خانه خالی دارد که این نشان‌دهنده عدم تعادل وحشتناک در شهر است و این نکته مثبت تحولات آینده است که می‌توانیم بر روی آن تمرکز کنیم.

* در سال ۴۵، جمعیت شهر تهران ۲ میلیون و ۹۸۰ هزار نفر بوده است و جمعیت پیرامون با اندکی تغییر اندک بود به گونه‌ای که جمعیت کرج به حدود ۴۰ هزار نفر می‌رسید و در طرح جامع سال ۴۵ پیش‌بینی شده بود که جمعیت تهران در سال ۷۰ به ۵.۵ میلیون نفر برسد اما در عمل این جمعیت به حدود ۶.۳ میلیون نفر رسید و نکته مهم این است که جمعیت پیرامون شهر تهران به ۸ میلیون نفر افزایش یافت.

*  جمعیت تهران از ۶.۳ به ۸.۷ میلیون نفر رسید، به نظر می‌رسد در ۲۵ سال بعد جمعیت پیرامون به ۱۶ میلیون نفر برسد و نکته‌ای که باید توجه کرد این است که ظرف سال‌های ۴۵ تا ۹۵ جمعیت تهران سه برابر شد ولی جمعیت تهران و پیرامون ۵ برابر شد که یک آشفتگی بیش از حد در حاشیه تهران داریم که نمی‌توانیم به آن بی‌توجه باشیم

* روزانه یک میلیون و ۲۵۰ هزار نفر از شهرهای پیرامونی به تهران می‌آیند و برای جابه‌جایی این افراد ۵۳۰ هزار خودرو دخیل هستند.