گروه اقتصاد کلان بازارنیوز: در اقتصاددولتی ایران که توزیع رانت بین گروههای مختلف از جمله گروه های بانکی/خودروسازی/پتروشیمی/فولادی/معدنی/ داروسازی و ... راهی برای جلب حمایت سیاسی انها از حاکمیت می باشد, حاکمیت حکم پدری پولدار و مردم حکم فرزند را پیدا کرده اند.

هرجا فرزند شکستی اقتصادی میخورد,پدر باید دست او را بگیرد چون فرزند رفتار پدر با حامیانش را دیده است.دیده است چگونه پدر با ایجاد انحصار,اختصاص یارانه, وام کم بهره و رانت اطلاعاتی انها را از ورشکستگی نجات میدهد. این ثمره عدم شفافیت در اقتصادیست که از اقتصادرقابتی رنگ وبویی ندارد

فرزند به بازارها ورود پیدا میکند وچون از قواعد بازی(اقتصاد)اطلاع ندارد گمان میبرد پدر ریسک سرمایه گذاری او را نیز پذیرفته و دست او را خواهد گرفت.پدر کمک کند که او میخواهد با دلالی سود کند نه با فعالیت مفید, این همان چیزی است که حاکمیت با رفتار و تصمیمات خود به مردم نشان داده است

حال اگر حاکمیت اجابت نکند باعث میشود فرزند , پدر را به تبعیض متهم کند و این آغاز بحران است. فرزند انتظار دارد همیشه شاخص بورس سبز باشد, ارز را در قیمتی بیش از قیمت خریدش بفروشد,کالای ارزان خرید را با دلالی به بازار گران بفروشد, و در نهایت نیز فردی موفق باشد و نه شکست خورده.

همین رویه برای خرید تضمینی محصولات کشاورزی وجود دارد محصول بی کیفیت را نیز دولت مجبور میشود تضمینی خرید کند. اقا زاده پروری در حاکمیت به جامعه رسوخ پیدا کرده است و تبدیل به فرهنگ شده است.

بدعت گذاری که حاکمیت در موضوع موسسات مالی و برخی بانک ها درمورد مشتری ها کرد ,امروز رگه هایی از ان را در ریزش شاخص بورس شاهدیم.حتی برخی برای انهایی که در بازار ارز زمین خورده اند دلسوزی میکنند. پوپولیستها تجارت را با سریالهای ایرانی اشتباه گرفته اند که باید پایانی خوش داشته باشد

همه دنبال مقصر هستند تا شکست های خود را توجیه کنند , زمانی که جوابی پیدا نمیشود رو به پاسخ های مردم پسند برای اقناع شکست خود می اورند که کار , کار انگلیسی هاست , نمیخواهند بپذیرند که هر فردی سرمایه دارد , لزوما سرمایه گذار موفقی هم نخواهد بود,هر کس را بهر کاری ساختند.

کسی که وارد بازاری کم عمق مانند ارز میشود باید پی همه چیز را به تن خود مالیده باشد, ریسک ها را قبول کرده باشد انهم در ایرانی که پارامترهای سیاسی بر پارامترهای اقتصادی میچربد. از اصول اولیه سرمایه گذاری ریسک پذیریست , آماتورهای بازار محکوم به حذف هستند.

نمیشود هر شب در وال استریت مراسم ختم برگزار کرد و مردم نیز برای سهامداران گریه کنند که چرا سرمایه ها از بین رفت و هر روز بگوییم این و آن مقصر هستند. امروز این و آن مقصر بودند, فردا کدام افراد را مقصر میکنیم؟! اگر قاعده بازی را بدانیم باعث میشود وقتی که می بازیم زیر میز نزنیم