گروه بین الملل بازارنیوز :  اخیرا، تحریم های اولیه ایالات‌متحده علیه ایران گسترده تر شده است تا این بار دامنه آن، کشورها، شرکت ها و یا افرادی را که با تهران سر و کار دارند را نیز مورد شمول قرار داده باشد. با این اقدام، دوستان کم تعداد ترامپ کمتر هم خواهند شد. چین، هند، عراق و ترکیه دوستان خوش شانس ترامپ هستند که با این کار از وی دور خواهند شد. اتحادیه اروپا نیز قول همکاری با شرکت‌هایی که در مقابل تحریم‌ها مقاومت کنند داده است. اما بدلیل اینکه تقریبا هر شرکت بین‌المللی با ایالات‌متحده سر و کار دارد، شاید نتوان خیلی روی این کمک ها حساب کرد.

ترامپ معتقد است دوست دشمن او، دشمن اوست. با همین قاعده، تحریم ایران رسما اعلام جنگ علیه دوستانش است. منطقا به سختی می‌توان یک دلیل خوب برای این کار ترامپ پیدا کرد. تحریم‌های اقتصادی، گزینه نهایی قدرت نرم است که توسط دولت های ثروتمند بر دولت های متوسط یا فقیر اعمال می شود. سیمون جنکینز بیان می کند که فرض اولیه این است که تحریم ها باعث تحریک و قیام جمعیت فقیر جامعه شود تا آنها دولت خود را تسلیم به کناره گیری کنند. ولی وی این منطق را رد کرده و معتقد است که این پیش فرض اشتباه است و مردم هرگز این کار را نخواهند کرد، زیرا نظام های تحریم شده تمایل به سرکوب کردن نیز دارند. در واقع وی بیان می کند که تحریم‌ها دولت های تحریم شده را به شدت تقویت و تجهیز می‌کند. کره‌شمالی، کوبا و ایران نمونه هایی از این دست هستند. بعنوان نمونه عملی تر، تحریم های روسیه بر سر الحاق کریمه به کلی بیهوده بوده ‌است.

در مورد ایران باید اظهار کرد که هیچ مدرکی که نشان دهد ایران تعهدات خود را زیر پا گذاشته‌، وجود ندارد. ولی ترامپ به حمایت ایران از خاورمیانه اعتراض دارد که اصلا در برجام آورده نشده بوده و این موضوع ارتباطی هم به کشورهای غربی ندارد. نقض یک جانبه برجام از طرف آمریکا نقض نظم بین‌الملل و به احتمال زیاد نقض حقوق بین الملل است. بعلاوه، با گسترش دامنه تحریم‌های ایران، ترامپ اعتماد متحدان آمریکا را نیز از بین برده است. مهم­تر اینکه، تحریم‌ها قدرت قوای نظامی و مراکز مذهبی ایران را بیشتر تقویت خواهد کرد. تحریم ایران همچنین این کشور را به سمت روسیه و دخالت های بیشتر در اختلافات بین اسلام گرایان منطقه سوق خواهد داد. از نظر برخی صاحب نظران، ترامپ یک آمریکایی رویا پرداز، احمق و یک جنگ افروز است.

به جهت اینکه تحریم یک سیاست غیر خشن تلقی می شود عمدتا هزینه ای برای تحریم کننده ندارد. از طرفی شکاف بین کشورهای غنی و فقیر را افزایش می‌دهد. به عبارت دیگر، تحریم‌ها نوعی سلاح کند در اسلحه‌خانه سیاست خارجی هستند و رئیس‌جمهور ایالات‌متحده در حال حاضر در حال آسیب زدن به متحدان و کمک به دشمنان خود است. او مسئول بی ثباتی در خاورمیانه است و کمپین خود علیه تجارت آزاد جهانی را تشدید می‌کند. هیچ نتیجه خوشایندی در این سیاست ترامپ نیست.