گروه اقتصاد کلان بازارنیوز: زرگر، کارشناس حوزه انرژی، درباره تاثیر کانال مالی ویژه اروپا (SPV) در میزان فروش نفت ایران، گفت: SPV  صرفا برای نفت نیست. اروپایی‌ها گفتند تا یک میلیون بشکه نفت را احتمالا می‌توانند بخرند. منتهی به نظر می‌آید که دولت ایران تمهیداتی را به کار می‌برد که از طریق بورس نفت، بخش خصوصی بتواند نفت را از طرقی که آمریکایی‌ها نتوانند ردیابی کنند صادر کنند. در اینجا پرداخت دلاری هم وجود ندارد و پرداخت به ریال است. در مجموع اروپایی‌ها اگر کانال‌های مالی را هم برقرار کنند تضمینی نیست که حتما نفت را از ما بخرند، شاید بخواهند از کشور‌های دیگر بخرند. این باب، برای تجارت در موارد مجاز مثل غذا و دارو و برخی تجارت‌هایی که اروپایی‌ها با ایران داشتند، است که می‌توانند آن را تداوم ببخشند.

زرگر ادامه داد: نفت یک کالای استراتژیک است و راه خودش را به بازار‌های دنیا باز می‌کند حتی با وجود تجریم‌هایی که آمریکا برقرار کرده تا جلوی فروش نفت ایران را بگیرد. چون این تحریم، تحریم بین المللی نیست و یک طرفه است البته در هر کشوری هم که اهرم‌های اقتصادی قدرت مندی داشته باشند آن کشور‌ها را مجبور می‌کنند که نفت از ایران کمتر بخرند، ولی ما اگر مراوداتمان با کشور‌ها با ارز‌های دیگر باشد، هر کشوری با پول خودش، مثلا هند با روپیه چین با یوآن و با اروپا با یورو، حتی اگر SPV هم برقرار نشود، اگر سیاست خوبی به کار بگیریم می‌توانیم نفت را در حد نیاز کشور و همان چیزی که در بودجه آمده (یک و نیم میلیون بشکه در روز)، بفروشیم.

این کارشناس انرژی درباره اهمیت SPV در میزان فروش نفتمان هم گفت: کره و ژاپن از ابتدای ژانویه طبق مجوزی که از امریکا گرفتند می‌توانند نفت بخرند. هندی‌ها با پول ملی خودشان (روپیه) از ایران نفت می‌خرند. ترکیه هم قصد خرید دارد؛ بنابراین خیلی SPV شاید مهم نباشد.SPV برای صادرات خودشان به ایران و دریافت بهای آن است. خیلی در بند این نیستند که ایران بتواند نفتش را بفروشد. این کانال دلسوزی اروپایی‌ها برای خودشان است نه برای ما. برای این که بازارخودشان را با توجه به تحریم‌های امریکا در ایران را از دست ندهند، ولی، چون بسیار به آمریکایی‌ها وابسته هستند مقداری به طول کشیده است. البته خود اتحادیه اروپا قدرتش کم شده و اروپا، اروپای مقتدر و منسجم گذشته نیست.