گروه بین الملل بازارنیوز: انتخابات ریاست جمهوری در 17 ژوئیه سال جاری تعداد زیادی از نامزدها را برای سه ماهه اول سال 2019 به ثبت رسانده است. دونالد ترامپ، رئیس جمهور فعلی، تنها در این سه ماه 30.3 میلیون دلار جمع آوری کرده است.
برنی سندرز توانست بیش از 20 میلیون یورو را به دست آورد، در حالی که الیزابت وارن نزدیک به 16.5 میلیون دلار در سال 2019 رسید. در انتهای دیگر طیف وین میسام، شهردار شهر متوسط شهر فلوریدا، فقط 84000 دلاری افزایش یافته است. جولیان کاسترو، وزیر سابق مسکن اوباما، بیش از یک میلیون دلار افزایش داد، در حالی که ماریان ویلیامسون مشاور روحانی اپرا 1.5 میلیون دلار پرداخت.
این عدد های اولیه نشان می دهد که توانایی نامزدی برای پشتیبانی از حمایت مالی، هزینه های عملیاتی و هزینه معروف شدن، خصوصا در زمینه های پر جمعیت، به دست می آید. هزینه های عملیاتی عبارتند از استخدام کارمندان و اجاره فضای مبارزات انتخاباتی، هر دوی اینها از اجزای اساسی برای کمپین صلح آمیز و کم هزینه است.
تأمین مالی تبلیغات انتخاباتی همیشه یکی از جنجالیترین مسائل در عرصۀ سیاست آمریکا بودهاست. گاهی اوقات نامزدها، محدودیتهایی که علیه مخارج تبلیغاتی اعمال میشوند را با عنوان تخطی از اصل آزادی بیان (متمم نخست قانون اساسی) مورد انتقاد قرار میدهند. از سوی دیگر کمکهای نجومی برخی از افراد و شرکتها به نامزدها شائبۀ فساد را تقویت کرده و فریاد افرادی را که به دنبال برابری سیاسی هستند بر میانگیزاند. اصلیترین منابع خصوصی تأمین مالی نامزدها، افراد و سازمانها هستند. نخستین تلاشها برای تنظیم مقررات مربوط به تأمین مالی تبلیغات در ۱۸۶۷ انجام شد اما قانونگذاری عمده در این زمینه به منظور اعمال در کل آمریکا تا دهۀ ۱۹۷۰ به تصویب نرسید.
پولی که به تبلیغات انتخاباتی اختصاص داده میشود را میتوان به دو دستۀ «سخت» و «نرم» تقسیم کرد. پول سخت پولی است که مستقیماً توسط افراد یا سازمانها به کمپینهای تبلیغاتی داده میشود اما پول نرم به پول فرد یا سازمانی گفته میشود که مستقیماً در اختیار اردوگاه تبلیغاتی یک نامزد قرار نمیگیرد بلکه در جهت تبلیغ وی خرج شده یا به گروههای طرفدار او داده میشود. این پولها توسط کمپین انتخاباتی نامزدها مدیریت نمیشوند.
قانون فدرال تبلیغات انتخاباتی مصوب ۱۹۷۱ از نامزدها میخواهد که منابع کمکهای تبلیغاتی و هزینههای تبلیغات خود را اعلام کنند. این قانون در ۱۹۷۴ به منظور اعمال محدودیت بر میزان کمکهای انتخاباتی مورد اصلاح قرار گرفت. این اصلاحات شامل ممنوعیت کمک شرکتها و اتحادیههای تجاری میشد. محدودیت کمکهای شخصی نیز ۱٬۰۰۰ دلار تعیین گردید. تأمین مالی از بخش عمومی برای اولین بار برای انتخابات مقدماتی و انتخابات اصلی در این اصلاحیه معرفی شد. همچنین این قانون محدودیت ۵٬۰۰۰ دلاری برای هر کمپین به ازای کمیتههای کنش سیاسی قرار داد. محدودیتها روی کمکهای فردی و ممنوعیت کمک مستقیم از سوی شرکتها یا اتحادیههای کارگری باعث افزایش شدید شمار کمیتههای کنش سیاسی شد. این کمیتهها کمکهای انتخاباتی را گردآوری کرده و آنها را به کمپین تبلیغاتی کمک میکنند. امروزه بسیاری از اتحادیههای کارگری و شرکتها کمیتههای کنش سیاسی مخصوص به خود را دارند که بهطور کل بیش از ۴۰۰۰ عدد از این کمیتهها شمارش شدهاست. اصلاحات ۱۹۷۴، کمیسیون فدرال انتخابات را هم بنیان گذاشت تا قوانین مالی مربوط به تبلیغات را اجرا کند. مقررات دیگری هم در این اصلاحات گنجانده شد مثلاً کمک یا هزینهکرد افراد خارجی در انتخابات آمریکا ممنوع اعلام شد.