گروه اقتصادکلان بازارنیوز: یکی از استدلال‌های موافقان سیاست ارز 4200 تومانی حمایت از تولیدکننده بوده است. گزاره‌ای به ظاهر زیبا که بارها در برابر استدلال مخالفان ارزپاشی ارزان سپر خود کرده‌اند. حال انکه از این نکنه نباید غافل شد که واردات با ارز ارزان مستقیما به ضرر تولیدکنندگان کالاهای مشابه این اقلام وارداتی است و همچنین منجر به عدم توجیه پذیری سرمایه گذاری برای تولید این اقلام می‌شود. همچنین در مورد واردات کالاهای واسطه‌ای با ارز ارزان نیز سه مشکل اساسی وجود دارد که نمی توان در مجموع اعدا کرد این سیاست در مجموع به نفع تولیدکنندگان است: 1- برخی مواقع به دلیل رانت موجود در حلقه های ابتدایی و زنجیره تأمین، تولید، توزیع منفعتی به تولیدکنندگان نمی‌رسد اما در هر صورت، چه نفع واردات ارزان به جیب تولیدکننده برود و چه نه، مجبور به فروش محصولات خود با قیمت مدنظر دولت هستند.

 2- از طرفی مشکل اصلی تولیدکنندگان قیمت گذاری دستوری دولتی برای محصولات آنهاست. به قدری که تولیدکنندگان راضی به واردات با ارز آزاد هستند، به شرطی که محصول خود را نیز به همان قیمت معادل با ارز آزاد بفروشند.

3- امکان بهره‌مندی همه تولیدکنندگان از ارز ارزان نبوده و این سبب ایجاد رانت به نفع برخی تولیدکنندگان شده است.

در واقع با توزیع رانت به حلقه‌های ابتدایی و واسط زنجیره تأمین، تولید، توزیع و مصرف (که بنابر تجربه هیچ منفعتی برای مردم و تمام تولیدکنندگان نداشته‌اند) صرفاً برخی از گروه‌های خاص بهره‌مند خواهند شد. با این همه باز هم در اظهار نظر سیاست گذاری اقتصادی و نهادهای موثر در تصمیمات اقتصادی، حتی در بین مخالفان ارز 4200، صداهایی در توجیه تخصیص ارز ارزان با کلید واژه "حمایت از تولیدکنندگان" به گوش می‌رسد! در توصیه‌های سیاستی جایگزین حذف ارز ترجیحی برا واردات، طبیعی است که باید برنامه‌ای برای حمایت از تولیدکننده داخلی لحاظ شود اما باید توجه داشت که اشتباهات گذشته تکرار نشود. با درنظر گرفتن 3 امکان زیر برای تولیدکننده، حمایت از تولید به طور غیرمستقیم به بهترین نحو، بدون توزیع گسترده رانت چند هزار میلیاردی، رخ خواهد داد.

• اجازه افزایش قیمت کالا متناسب با افزایش هزینه‌ها به منظور ایجاد انگیزه برای افزایش تولید؛
• تضمین متقاضیان کالاهای تولید داخل به وسیله ارائه اعتبار خرید به دهک‌های درآمدی پایین؛
• نبود مشکل کمبود سرمایه در گردش