او که 23 سال دارد، در خانواده‌ای با طبقه متوسط بزرگ شده و گلیم‌بافی را از مادرش آموخته است. حدیثه از دوران نوجوانی کنار مادر گلیم‌بافی کرد تا اینکه در دوره دبیرستان به ورزش مادر روی آورد. حالا پنج سالی می‌شود که این دختر باانگیزه اردبیلی به‌عنوان برترین بانوی دوومیدانی‌کار کارگر در رشته‌های پرش سه‌گام و پرش طول ایران شناخته شده است. رکوردهای احمدی در این چند سال آن‌قدر روند رو‌به‌رشدی داشته که رقیبی جدی هم برای اعضای تیم ملی دوومیدانی زنان به حساب می‌آید. حدیثه آرزو دارد که روزی بتواند به‌عنوان یک دختر کارگر ورزشکار به تیم ملی دوومیدانی زنان راه پیدا کند و رکوردهای مواد پرشی را به نام خودش بزند. این دختر پرنده درباره ورودش به ورزش کارگری می‌گوید: «ورود من به عرصه ورزش در واقع یک اتفاق بود. من سال‌های آخر دبیرستان را در مدرسه می‌گذراندم که به دوومیدانی روی آوردم؛ یعنی این‌طور نبود که از بچگی با این رشته آشنا باشم. یک روز در مدرسه معلم‌ ورزش از دانش‌آموزان تست استعدادیابی در رشته‌های مختلف را گرفت که من هم انتخاب شدم. با توجه به فیزیکی که داشتم، به من توصیه کردند که اگر در رشته‌های پرشی دوومیدانی فعالیت کنم، موفق خواهم بود. این‌طور شد که علاقه‌مند شدم و به ورزش روی آوردم. بعد از اینکه دیدم روند رو‌به‌رشدی دارم، تصمیم گرفتم به صورت حرفه‌ای‌تر دوومیدانی را ادامه بدهم. چون پشتوانه‌ای نداشتم، به ورزش کارگری روی آوردم. البته این را بگویم که مادرم به‌عنوان یک زن کارگر در این مسیر پشتوانه‌ام بود. او سال‌هاست که در خانه گلیم‌بافی می‌کند و بیمه دارد. من هم که از نوجوانی کنار دست او بودم، گلیم‌بافی را یاد گرفتم. برای همین خودم را به‌عنوان یک ورزشکار کارگر به فدراسیون ورزش‌های کارگری معرفی کردم تا بتوانم به هدف‌های بزرگ‌تری در ورزش حرفه‌ای و قهرمانی برسم».

حدیثه که تنها حضور در رقابت‌های داخلی را تجربه کرده، آن‌قدر اعتماد به نفس بالایی دارد که از کسب مقام در رقابت‌های جهانی اسپانیا حرف می‌زند. او حتی امیدوار است که به‌زودی به جمع تیم ملی دوومیدانی زنان ایران هم بپیوندد: «درست است که من تاکنون تجربه شرکت در رقابت‌های بین‌المللی و برون‌مرزی را نداشته‌ام؛ اما رکوردها نشان می‌دهد که شرایط مدال‌گرفتن را در بازی‌های جهانی دارم. رشته تخصصی من در پرش سه‌گام است. رکورد سه‌گام در این بازی‌ها 12 متر و شش سانتی‌متر است و رکورد من 11 متر و 76 سانتی‌متر. من اگر بتوانم همین رکورد را بزنم، جزء سه نفر اول خواهم بود. همین دو ماه پیش مسابقات دوومیدانی قهرمانی آسیایی در قطر برگزار شد. مسئولان فدراسیون دوومیدانی با توجه به رکوردهایی که در این مدت ثبت کرده بودم، این اجازه را به من دادند که شانسم را برای ورود به تیم ملی و انتخابی این مسابقات امتحان کنم؛ اما متأسفانه یک آسیب‌دیدگی جزئی برایم به وجود آمد و برای اینکه ریسک نکرده باشم، قید حضور در این انتخابی را زدم؛ چرا‌که هدف اصلی‌ام در‌حال‌حاضر گرفتن یک نتیجه خوب در بازی‌های جهانی کارگری بود که سال‌ها برایش زحمت کشیده بودم. ان‌شاءالله بعد از بازگشت از اسپانیا برای ورود به تیم ملی دوومیدانی تلاش خواهم کرد. من سال 94-95 در لیگ دوومیدانی نوجوانان، جوانان و سال 97 هم در هر سه لیگ شرکت کردم و مقام اول را آوردم. می‌دانم که این توانایی را دارم به رکورد ایران برسم. رکورد پرش سه‌گام زنان ایران 13 متر و 20 سانتی‌متر است و من فاصله زیادی با آن ندارم. در پرش طول هم رکورد ملی پنج متر و 90 سانتی‌متر است و رکورد من پنج متر و 50 سانتی‌متر. ان‌شاءالله بتوانم روزی به رکورد ایران برسم». عضو تیم ملی دوومیدانی ورزش‌های کارگری هم مثل سایر زنان ورزشکار از بی‌توجهی‌هایی که به آنها می‌شود، گله‌مند است. شرایط برای بانوان ورزشکار کارگر آن‌قدر سخت است که حتی از حداقل امکانات هم بهره‌مند نیستند: «متأسفانه اصلا به ورزش کارگری اهمیتی داده نمی‌شود. این در حالی است که بسیاری از استعدادهای ورزش کشور از درون این قشر شناخته می‌شوند. من در اردبیل اصلا امکاناتی برای تمرین ندارم. مربی ندارم. باید از مربیان مرد برنامه بگیرم و خودم به‌تنهایی تمرین کنم. درآمدم هم به‌عنوان یک گلیم‌باف خیلی ناچیز است. اگر در ماه بتوانم یک گلیم را بفروشم، نهایتا 200 یا 300 هزار تومان دستم را می‌گیرد که یک چیزی هم باید رویش بگذارم و خرج تمرینات و برنامه‌های ورزشی‌ام بکنم. از مسئولان می‌خواهم که به قشر کارگری توجه بیشتری بکنند». احمدی که سختی‌ها و کمبودهای زیادی را برای رسیدن به ورزش قهرمانی طی کرده، هدف بزرگی را در سر می‌پروراند. او در تلاش است تا با گرفتن مدرک مربیگری‌اش قدری از خلأهای ورزش کارگری زنان را پر کند: «ورزش کارگری همان‌طور که از اسمش پیداست، متعلق به قشر ضعیف جامعه است. دلم می‌خواهد به‌زودی مدرک مربیگری‌ام را در رشته دوومیدانی بگیرم و حداقل از این طریق بتوانم به دختران و زنان هم‌جنس خودم کمک کنم تا آنها هم بیشتر علاقه‌مند شوند که به سمت ورزش بیایند».

اقتصادآنلاین