این افراد دچار اضطراب پنهان و خلق پایین هستند و تمرکز آنها هنگام انجام کارها پایین است و از خودشان راضی نیستند.افرادی که دچار پراکندگی فکری هستند زمان را از دست می‌دهند و ممکن است در طول روز ساعت‌ها غرق در افکار خود باشند و تا به خودشان می‌آیند، می‌بینند چند ساعت گذشته، اما هنوز هیچ کاری انجام نداده‌اند.

حتی فرد در جریان این فکر کردن‌ها ممکن است افکار خود را به زبان بیاورد و به اصطلاح با صدای بلند فکر کند یا با خودش حرف بزند و حتی ممکن است بعد از سپری شدن زمان سر خودش داد بزند و به مغزش بگوید متوقف شو، دیگر نمی‌خواهم فکر کنم!

حالت‌های متفاوتی در پراکندگی فکر به چشم می‌خورد: ممکن است فرد نتواند مشخص کند که به چه چیز فکر می‌کرده و زمانی که از او سؤال می‌پرسیم، می‌گوید فقط فکرم مشغول است و نمی‌دانم به چه چیزی فکر می‌کردم.

گاهی نیز یک فکر تکراری و بعضا خطرناک یا مخرب به صورت مداوم در ذهن فرد مرور می‌شود و فرد را به خستگی روانی می‌رساند که در این حالت‌ها احتمال ابتلا به وسواس فکری بیشتر است، اما فقط با یک علامت نمی‌توان وسواس فکری را تشخیص داد.

برای این‌که بتوانید به افکار خودتان نظم بدهید، لازم است ابتدا مشخص شود دچار وسواس فکری هستید یا فقط مشغولیت ذهنی دارید.

در صورت وسواس داشتن لازم است از درمان‌های ترکیبی استفاده شود و علاوه بر دارو درمانی از درمان‌های روانشناختی نیز استفاده شود، اما چنانچه پراکندگی فکر دارید، لازم است با استفاده از روش‌های شناخت‌درمانی، سبک زندگی خود را اصلاح و مشخص کنید نوع افکار شما درباره چه موضوعی است و چقدر می‌توانید برای افکار خود راهکار بیابید یا برنامه‌ریزی کنید و با دسته‌بندی افکارتان، عملکردتان رابهبود دهید.