گروه راه و مسکن بازار نیوز: با پیشنهاد دولت و تایید مجلس شورای اسلامی، سازمان گردشگری و  میراث  فرهنگی تبدیل به یک وزارت خانه شد. در همین راستا، رئیس جمهور، علی اصغر مونسان، رئیس وقت سازمان میراث فرهنگی را برای وزارت، پیشنهاد داد که او با کسب رای اعتماد از مجلس شورای اسلامی به عنوان اولین وزیر این وزارتخانه، انتخاب شد.

مونسان در برنامه پیشنهادی خود، نیاز به سرمایه گذاری ۲۱ میلیارد دلاری برای توسعه گردشگری را ذکر کرده بود. او گفته که برای رسیدن  به سهم ۴.۷ درصدی گردشگری در GDP کشور، باید ۲۱ میلیارد دلار سرمایه گذاری شود.

عوامل زیادی در توسعه صنعت گردشگری در دنیا مد نظر است که برخی از موارد شاید به چشم ما که هیچ گاه به صورت جدی به این صنعت و درآمدزایی از آن فکر نکرده ایم، بی اهمیت بیاید. یکی از این عوامل، توسعه صنعت سرویس بهداشتی در کشور است. در آستانه روز جهانی توالت، لازم است به بررسی تاثیر این صنعت در اقتصاد کشور بپردازیم.


*به ازای هر 50 کیلومتر،3 چشمه توالت نیاز است
توالت‌های عمومی و بین راهی یکی از مهمترین مسائلی است که هر گردشگر و مسافری با آن درگیر است. اما در کشور ما خیلی به این موضوع جدی گرفته نشده است. اولین مشکل ، کمبود سرویس بهداشتی بین راهی است. تعداد سرویس‌های بهداشتی بین راهی در کشور ما، چه در راه‌های شهری و چه در راه‌های بین شهری بسیار کمتر از میانگین جهانی است.
محمد جعفر نعناکار تنها عضو ایرانی سازمان جهانی توالت (WTO) در این باره به خبرنگار بازارنیوز می‌گوید که باید طبق استاندارد‌های بین المللی به ازای هر ۵۰ کیلومتر بیرون از شهر، یک چشمه (واحد شمارش توالت) توالت برای آقایان و دو چشمه برای خانم‌ها در نظر گرفت. اما در ایران آمار مشخصی وجود ندارد، ولی از لحاظ تجربی می‌توان گفت که توالت‌های بین راهی ما بسیار کمتر از استاندارد جهانی است.

کمبود توالت عمومی، نه فقط در ایران، بلکه در بسیاری از کشور‌ها از جمله چین و هند و کشورهای آفریقایی نیز مطرح است. نعنا کار، فقر فرهنگی و اقتصادی را عامل این مورد می‌داند و می‌گوید:  این مشکل موجب ایجاد مشکلات حقوق بشری نیز می‌شود. مثلا در آفریقا بسیاری از تجاوزاتی که اتفاق می افتد به علت این است که توالت در دسترس نیست و افرادی که برای رفع حاجت به طبیعت می‌روند، آنجا مورد اذیت و آزار و حتی تجاوز جنسی قرار می‌گیرند. این‌ها مسائلی است که می‌تواند از دیدگاه حقوقی به آن پرداخته شود.


کمبود توالت فرنگی در توالت های عمومی
دومین مشکل، نوع توالت در کشورمان است. نوع استفاده از سرویس بهداشتی در در عرف جامعه ما اکثرا به صورت سنتی است؛ بنابراین توالت‌های بین راهی‌هایی که در کشور وجود دارد عمدتا از همین نوع سنتی هستند و کمتر توالت بین راهی می‌بینیم که توالت فرنگی داشته باشد.
نعناکار درباره لزوم وجود انواع سرویس‌های بهداشتی در توالت‌های بین راهی نیز گفت که طبق استاندارد‌های سازمان جهانی توالت، وجود توالت‌هایی است که افراد با فرهنگ‌های مختلف بتوانند از آن استفاده کنند. یعنی به ازای هر ۳ چشمه توالت محلی یک چشمه با قابلیت استفاده بین المللی باید وجود داشته باشد.


*به فکر افراد نا توان باشید
بحث دیگری که باید آن را جدی گرفت، سهولت دسترسی افراد ناتوان و کم توان مانند، معلولان، بانوان باردار و افراد سالمند به سرویس بهداشتی است. چند سالی است که در بحث امکانات شهری مانند مترو، پارک ها، بیمارستان ها، سینما‌ها و اماکن عمومی، عزم خوبی برای تسهیل خدمت ر. سانی به افراد کم توان و ناتوان شکل گرفته است، اما در بحث توالت عمومی، می‌توان گفت: هیچ کاری صورت نگرفته است.


*توالت عمومی نباید محلی متعفن باشد
شاید بتوان گفت مهمترین معضلی که در توالت‌های عمومی کشور ما وجود دارد، عدم رسیدگی به بهداشت و تمیزی آنهاست تا حدی که با هر ایرانی درباره توالت عمومی صحبت کنیم، پس زمینه ذهنش مکانی متعفن و بسیار کثیف در ذهنش تصویرسازی می‌کند. باید امیدوار بود با تبدیل سازمان گردشگری به وزارتخانه، تلاش برای حضور در سازمان‌های بین المللی که با حوزه گردشگری ارتباط دارند، همانند سازمان بین المللی توالت (WTO) بیشتر شود تا از این فرصت نهایت استفاده را ببریم. درآمد ترکیه از گردشگری، از درآمد ایران از فروش نفت خام (در زمان قبل از تحریم ها) بیشتر است. کشور ما با وجود مناطق گردشگری فراوانی که دارد می‌تواند پذیرای مسافران جهانی باشد.