آیا کودک‌تان خانه را به هم می‌ریزد؟ هر بار که فرزندتان کار اشتباهی می‌کند، او را بازخواست نکنید. او هنوز کوچک و بازیگوش است و باید این را بپذیرید. مایه زحمت و درد سر خواندن فرزند، بیشتر به ضرر اوست تا به نفعش. به او فرصت بدهید روی ضعف‌هایش کار کند، ببینید چه چیزهایی او را خوشحال می‌کنند و حرفی نزنید که روح لطیف او آسیب ببیند.

 پیش همه از شکست‌های او صحبت کردن: مطرح کردن موفق نبودن فرزندتان نزد همه، امتیاز منفی بزرگی برای شیوه‌ رفتاری شما با فرزندتان است. هیچ لزومی ندارد دیگران چیزی از شکست‌های فرزند شما بدانند. والدین هم اغلب فراموش می‌کنند شکست‌ها، سنگ بنای موفقیت‌ها هستند و ناکامی‌ها در هر مرحله‌ای از زندگی قابل قبول و طبیعی‌اند. از سوی دیگر، باید به فرزندتان اهمیتِ درس گرفتن از شکست‌ها را یاد بدهید و او را تشویق کنید با تلاش بیشتر، دفعه‌ بعد موفق شود.

 مقایسه مدام با سایر بچه‌ها: پسر بزرگ‌تان همیشه نمرات خوبی از ریاضی‌اش می‌گیرد؟ توانایی یادگیری زبانش فوق العاده است؟ بسیار خب، شاید او واقعا با استعداد باشد اما به این معنی نیست که فرزند کوچک‌تر شما هم باید حتما همین ویژگی‌ها و استعدادها را داشته باشد تا به او ببالید. مقایسه کردن بچه‌ای با بچه‌های دیگر و تحقیر و سرزنش او بابت این که شبیه فلانی نیست، می تواند بدترین رفتار یک پدر و مادر باشد. این کار شما نه تنها قلب فرزندتان را می‌شکند بلکه به او این احساس را می‌دهد که مورد علاقه پدر و مادرش نیست.

 وقت کافی برای او صرف نکردن: شاید به کارتان معتاد باشید اما حق ندارید فرزندتان را نادیده بگیرید. حمایت روحی و عاطفی از جانب والدین طی سال‌های رشد کودک، نقشی غیرقابل انکار و جایگزین ناپذیر بر شکل گیری هیجانات و تقویت عواطف او دارد. اگر اوقات با کیفیتی را با فرزندتان سپری نکنید، رابطه‌تان را تخریب می‌کنید. فرزند شما هنوز جوان‌تر از آن است که درک کند چقدر مشغله دارید و تحت فشارید. او دوست دارد وقت‌هایی را فقط با او باشید و به او توجه کنید. تفریحات آخر هفته با فرزندتان را با هیچ چیز دیگری جایگزین نکنید.

اقتصادآنلاین