گروه نفت و انرژی بازارنیوز- سروش نظری؛ سعید ساویز، کارشناس حوزه نفت، در واکنش به نزدیک شدن قیمت طلای سیاه به ۱۰۰ دلار و تاثیر طولانی شدن مذاکرات ایران با ۴+۱ بر آن، اظهار کرد: در حال حاضر ما تاثیر بسیار کمی روی قیمت نفت داشته و از بازار حذف شدهایم؛ شاید ورود یک یا دو میلیون بشکه بتواند در یک طوفان بزرگ نقش یک ضربهگیر کوچک را داشته باشد، یا اگر بحران اوکراین وجود نداشت ممکن بود تاثیراتی بر بازار داشته باشد، اما با توجه به مسئله روسیه و اوکراین و اهمیت بالای روسها در بازار نفت و اهمیت ناچیز ایران، حتی در صورت انجام توافق در وین نیز مثل یک ضربه گیر کوچک عمل خواهیم کرد.
وی در پاسخ به این سوال که نقش ایران در بازار جهانی نفت پس از توافق وین پررنگ میشود یا خیر، اظهار کرد: همانند زمانی که ایران از بازار حذف شد و اتفاق مهمی برای بازار رخ نداد، بعد از توافق نیز در بازار اتفاق مهمی رخ نمیدهد.
ساویز افزود: ایران در یک بازه زمانی مانند زمانی که انقلاب کردیم یا با عراق وارد جنگ شدیم، اثرگذار بود، چون در لحظه تولیدمان دو میلیون بشکه افت کرد. در آن زمان این مقدار زیاد بود، اما الان ۱۰۰ میلیون بشکه در جهان تولید میشود و بود و نبود یک یا دو میلیون بشکه ایران تفاوت چندانی ندارد.
وی اضافه کرد: حذف کمتر از ۱۰ میلیون بشکه در ذخایر استراتژیک کشورها چشمگیر نیست، به همین دلیل، تحریم ما چندان تاثیرگذار نبوده و تحریم روسیه روی نفت و گاز اثرگذار است.
ساویز با بررسی پیامدهای وقوع جنگ بین روسیه و اوکراین برای بازار نفت، تصریح کرد: در مقوله جنگ، دو موضوع انتظار تورمی و انجام فعل مطرح است، انتظار تورمی به این معناست که پیشبینی و احتمال وقوع جنگ بر بازار و قیمتها اثر میگذارد و انجام فعل یعنی وقوع جنگ، که در آن صورت، جامعه جهانی باید تصمیم بگیرد که چه واکنشی داشته باشد؛ آیا توان عمل به ادعاهایش را دارد؟
وی افزود: در نتیجه واکنش جامعه جهانی هم تبعاتی در پی دارد و اثر این کنش و واکنشها بر اقتصاد است و با توجه به اینکه اقتصاد روسیه نفت و گاز است، تاثیر مستقیمی بر این بازار دارد؛ باید دید آیا جامعه جهانی حاضر میشود صنایع نفت و گاز روسیه را هدف بگیرد؟ یا اصلا توان چنین کاری دارد؟ لذا اگر جنگ شود، قیمت نفت افزایش پیدا میکند، اما اینکه روند افزایشی ادامهدار باشد، به واکنش جامعه جهانی مقابل روسیه بازمی گردد.
این کارشناس پیرامون پیامدهای افزایش قیمت نفت بر اقتصاد، اظهار کرد: افزایش شدید قیمت نفت هیچگاه به نفع تولیدکنندهها نیست؛ زیرا هر افزایش شدیدی با یک افت شدید همراه است و آن افت، به تولیدکننده شوک وارد میکند. اتفاقی که خودمان بارها دچارش بودهایم؛ این بزرگترین خطری است که همیشه تولیدکنندگان نفت را تهدید میکند، لذا، اینطور نیست که هرچه پول بیشتری بدست آوریم، بهتر باشد.
ساویز در واکنش به اینکه افزایش قیمت تا کجا ادامه دارد؟ اظهار کرد: این هم به عرضه و تقاضا بازمی گردد، جامعه جهانی سعی میکند با روی آوردن به انواع دیگر انرژی نیاز خود را به نفت کمتر کند و اگر موفق شوند، نیاز به نفت کاهش بسیاری خواهد داشت؛ هرگاه عرضه و تقاضا سر به سر شود قیمت کاهش پیدا میکند و در کنار اینها انتظار تورمی هم بر بازار تاثیرگذار است.
وی افزود: با در نظر گرفتن تمام این مسائل ممکن است در شرایط موجود قیمت نفت به ۱۲۰ دلار برسد، اما اگر به ۱۳۰ دلار برسد کشورها به انرژیهای دیگر مانند انرژی خورشیدی، هیدروژن و غیره روی میآورند؛ لذا افزایش مداوم، قیمت انرژیهای نو را اقتصادی میکند و ناگهان کشورها قید نفت را میزنند.
این کارشناس نفتی در پایان تاکید کرد: برای اینکه بدانیم سقف افزایش قیمت نفت چقدر است، باید فرآیندهای بازار را بررسی کنیم، اما با احتساب وقوع جنگ باز هم پیشبینی نمیشود که قیمت از ۱۱۰ یا ۱۱۵ دلار بیشتر شود.
پایان پیام//