گروه صنعت، معدن و تجارت بازارنیوز- بهزاد قبادی؛ علیرضا نوری، رئیس بخش بافت انجمن نساجی ایران، در خصوص مزایای این صنعت، به بازارنیوز گفت: نساجی یک زنجیره‌ای تولید با بیشترین سطح اشتغال و کمترین هزینه است. این صنعت، نسبت به سایر صنایع بیشترین سهم اشتغال را دارد؛ به صورتی که در کارخانه ما حدود ۱۰۰۰ نفر به صورت مستقیم مشغول به کار هستند. همچنین از نظر ارزش افزوده هم در بالاترین سطح صنایع قرار دارد. اکنون کشور ترکیه یکی از مهمترین منابع درآمدی خود را از طریق نساجی و پوشاک به دست می‌آورد.

وی افزود: ما اکنون توانستیم با اخذ استاندارد‌های ملی و بین‌المللی، پارچه‌های تولیدی خود را به کشورهایی، چون عراق، ترکیه و ایتالیا صادر کنیم و این نشان از کیفیت تولیدات ایرانی دارد. متاسفانه برخی مردم همچنان به دنبال پارچه‌های خارجی هستند در حالی که تولیدات ملی کاملا قابل رقابت با خارجی‌ها هستند.

*۸۰ درصد مواد اولیه در داخل تامین می‌شود

نوری در خصوص تامین مواد اولیه برای تولید در کشور، تصریح کرد: ۸۰ درصد مواد اولیه ما از داخل تامین می‌شود. حُسنی که همه‌گیری کرونا داشت، تعطیلی برخی کارخانه‌های بزرگ در کشور‌های خارجی، خصوصا چین بود که تولیدکنندگان ما را مجبور کرد که امواد اولیه داخلی را خریداری کنند. همچنین در بحث ماشین‌آلات، با استفاده از دانش نیروی تحصیل کرده و جوان داخلی، توانستیم با کمک روش مهندسی معکوس بسیاری از آن‌ها را بازتولید و نگهداری کنیم. آن ۲۰ درصد باقی مانده هم مربوط به بخشی است که توان تولید در داخل درآن قسمت‌ها وجود ندارد.

رئیس کارخانه اُیاز درباره مقایسه کیفیت تولیدات داخلی و خارجی، اظهار کرد: در شرایط برابر، جنس درجه یک ایرانی با کیفیت برابر یا بهتر از کالای درجه یک ترکی، قیمتی به مراتب کمتر دارد. ترکیه در بحث پوشاک پیشتاز است، ولی در قسمت نساجی اینطور نیست. تولیدکننده ترکیه هر ۶ سال یک بار ماشین‌آلات را نوسازی می‌کنند، ولی دستگاه‌های ایرانی به دلیل تحریم، قیمت بالا و عدم حمایت دولت از تولیدکننده، ماشین‌آلات دست دوم ترکی و ساخت سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۰ است؛ این می‌تواند توان رقابتی را از ایرانی‌ها بگیرد.


*مناطق آزاد، بلای جان تولیدکنندگان

نوری در خصوص مشکلاتی که توسط برخی شرکت‌ها در مناطق آزاد ایجاد می‌شود، توضیح داد: اساس مناطق آزاد بر آن بود که تولید صادرات محور افزایش یابد، اما اکنون در دو منطقه، دستگاه لمینیت (دستگاهی که آخرین مرحله تولید است) را گذاشته‌اند و پارچه را تا مرحله قبل از نهایی شدن به صورت قاچاق وارد و پس از نهایی کردن، وارد سرزمین اصلی می‌کنند؛ یا این که کالا به صورت CKD به این مناطق  وارد و پس از سرهم‌بندی و بسته‌بندی، با هزینه بسیار کمتر از تولید داخل، وارد کشور می‌شود. این به شدت می‌تواند به تولید ما ضربه بزند.

وی افزود: از طرف انجمن نساجی نامه‌ای زده شد به وزارت صمت که ۳ تولیدکننده، توانایی تامین ۸۰۰ هزار متر پارچه برای این شرکت‌هایی که کار لمینیت انجام می‌دهند را دارند. ما در سال گذشته از ۳۳ میلیون و ۶۰۰ هزار متر جوازی که داریم، تنها ۲۳ میلیون متر تولید کردیم. ما دستگاه‌هایی داریم که با حداقل توان کار می‌کنند و بسیاری از آن‌ها خاموش هستند.


*قاچاق توجیه دارد، پس وارد می‌شود

رئیس بخش بافت انجمن نساجی ایران در خصوص ضرر واردات برای این صنعت، تصریح کرد: در اقتصاد وقتی کاری توجیه نداشته باشد، انجام نمی‌شود و برعکس؛ لذا واردات توجیه دارد که این حجم در حال انجام است. برخلاف شعار‌هایی که برای تولید داده می‌شود، واردات مورد حمایت بوده است. سال گذشته نزدیک به ۶۰ میلیون دلار واردات داشتیم. ممنوعیت واردات راهکار نیست، ولی در این وضعیت تحریمی که هستیم ممنوعیت کوتاه مدت تا توسعه این صنعت در کشور، می‌تواند کمک‌کننده باشد.

نوری ادامه داد: قاچاق در همه بخش‌ها هست. عملا یک نوع قاچاق رسمی داریم که با تغییر تعرفه‌ها و فرار‌های گمرکی انجام می‌شود. به این صورت که از یک برگه سبز، بار‌ها استفاده می‌شود و بخشی هم قاچاق غیررسمی وجود دارد. سال گذشته حدودا ۱۱ میلیون متر پارچه وارد شده، ولی همچنان قاچاق توجیه اقتصادی دارد. با این حال برآورد عددی برای میزان قاچاق در کشور نمی‌توان ارائه داد. با ممنوعیت وارادات می‌توان تشخیص داد که پارچه خارجی موجود در بازار، قاچاق است، اما اکنون این موضوع قابل رصد نیست.


پایان پیام//