نه وزیر نفت، بلکه علی کاردر به یکی از معاونان خود اختیارات «مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران» را تفویض کرده است تا پس از رفتنش، همه چیز در ید اختیار محسن پاک نژاد باشد. گرچه در نگاه نخست این حکم، یک حکم تمام عیار برای معاون تولید شرکت ملی نفت است اما چند نکته مهم در آن نهفته است.

مدیرعامل فعلی شرکت ملی نفت به دلیل اجرای قانون منع بکارگیری بازنشستگان، از کار کنار خواهد رفت اما اختیارات خود را به معاون خود تفویض کرده است. مدیرعاملی که باید تا چند روز دیگر پست خود را ترک کند چه قدرتی دارد که برای معاون خود چنین حکمی صادر کرده است؟ گرچه از نظر قانونی چنین اختیاری برای علی کاردر طبیعی است اما باز هم نشان داد مدیرعامل فعلی، تنها یک ماشین امضا برای وزیر نفت است که هرچه را که از اتاق زنگنه ابلاغ شود، بدون کم و کاست اجرایی می‌کند. اصولا در این مواقع، وزیر نفت باید چنین اختیاراتی را تفویض کند اما مدیری که تا چند روز دیگر باید خانه نشین شود، اختیارات مدیرعامل شرکت ملی نفت را به معاون خود تفویض می‌کند که یک بدعت عجیب از سوی وزارت نفت است. استفاده از چنین روشی قطعا با هماهنگی و دستور وزیر نفت همراه بوده است اما چرا وزیر نفت خود به میدان نیامده است؟ وظیفه تفویض اختیارات به عهده مدیرعامل بازنشسته و نجومی بگیر نفت است و یا بیژن نامدار زنگنه؟ عجیب نیست که وزیر نفت چنین راهکاری را برای بازچینش معاونان خود به کار گرفته است؟

سه گزینه اصلی برای مدیریت شرکت ملی نفت ایران مطرح بود؛ محسن پاک نژاد، مشکین فام و صالح هندی؛ این سه گزینه بسیار بر سر زبان‌ها بود اما ضیافت ناهار وزیر نفت با مسعود کرباسیان، وزیر سابق افتصاد کافی بود تا پیشنهاد مدیریت شرکت ملی نفت به وزیر استیضاح شده، داده شود. این شیوه، بازی وزیر نفت برای چینش مدیران است، روزی به جنوب می‌رود و برای انتخاب مدیرعامل شرکت ملی مناطق نفت‌خیز جنوب رای گیری می‌کند و روزی دیگر به دور از هیاهوهای رسانه‌ای، با گزینه غیرنفتی برای معاونت خود به جمع بندی می‌رسد.

زنگنه در توزیع سمت‌های مدیریتی خود اهل بده بستان با جریان سیاسی همراه خود است؛ حمیدرضا کاتوزیان را به ریاست پژوهشگاه صنعت نفت می‌گذارد و در حکمی دیگر، حبیب الله بیطرف را به نفت دعوت می‌کند. حتی جعفر توفیقی وزیر اسبق علوم را به ریاست پژوهشگاه صنعت نفت می‌رساند و چهره‌های سیاسی و نه، فنی و نفتی را به وزارت نفت دعوت می‌کند.

گرچه پاک نژاد از چند روز دیگر، مدیرعامل غیررسمی شرکت ملی نفت می‌شود اما او نیز فدای اتفاق مهم امروز صبح شورای شهر تهران خواهد شد. عباس آخوندی، صمیمی‌ترین دوست بیژن زنگنه که تصویر دست به دست بودنش با زنگنه، تصویر اصلی پروفایل وزیر نفت در یکی از شبکه‌های اجتماعی بود، امروز از «بهشت» جا ماند تا پیروز حناچی شهردار تهران شود.

تا امروز صبح، مسعود کرباسیان گزینه اصلی زنگنه برای شرکت ملی نفت بود اما شکست آخوندی در راهیابی به شهرداری تهران، وی را تبدیل به گزینه اصلی شرکت ملی نفت کرده است. از یاد نبریم وزارت  نفت امروز تبدیل به پاتوقی برای بازنشستگان سیاسی و حزبی زنگنه شده است و شاید فقط آخوندی را کم داشته باشد که از نظر تفکراتی، شباهتی کم نظیر به خط فکری وزیر نفت دارد.

از نظر وزیر نفت، مهم نیست آخوندی چه ویژگی‌های مدیریتی دارد؛ مهم آن است که آخوندی «رفیق سیاسی» مقام عالی وزارت است و تنها ارتباطش با وزارت نفت آن است که در دوره نخست زمامداری زنگنه، به طور عجیبی بورسیه نفت دریافت کرد و با پول صنعت نفت به لندن رفت و دکترای خود را دریافت کرد. زنگنه می‌داند بکارگیری آخوندی در نفت، می‌تواند برای او مشکل‌ساز باشد، چه آنکه نهادهای نظارتی روی آخوندی بحث دارند و چه آنکه دولت دوازدهم نیز از او فاصله گرفته است. شاید برای آخوندی که وزیر راه و شهرسازی بود، کسر شان باشد که مدیرعامل شرکت ملی نفت باشد اما فراموش نکنیم وزارت نفت، این روزها یک پاتوق سیاسی برای یک جریان سیاسی است. پاتوقی که دوست دارد برخلاف جریان آب شنا کند.

باید منتظر ماند و دید آیا پاستور، ترمز وزیر نفت را می‌کشد یا خیر؟

اقتصادآنلاین