ترک شغل ممکن است در جهت رونق بازار کار و تلاش فرد شاغل برای جستجوی کار بهتر یا در مقابل به دلایل رکود در بازار، نارضایتی شغلی،تحصیلی محل کار یا سایر موارد باشد. کارشناسان، دلایل ترک شغل را به دو دسته ارادی( اختیاری) و غیر ارادی ( غیراختیاری) تقسیم می کنند. در این گزارش با استفاده از نتایج طرح آمارگیری نیروی کار مرکز آمار ایران طی سال های 90 الی 95 به بررسی اثر بیکاران قبلا شاغل (به ویژه بیکاران ارادی) در میزان بیکاری کشور پرداخته شده است. 

در این گزارش منظور از بیکاران قبلا شاغل، بیکارانی هستند که در 5سال گذشته حداقل دو هفته به صورت مستمر(مطابق تعریف) کار کرده و بنا به دلایلی از جمله پایین بودن درآمد،تعطیلی دائمی محل کار،فصلی بودن کار،موقتی بودن کار و... شغل خود را تکر کرده و در طی دوره زمانی مرجع در جستجوی کار بوده یا تمایل به انجام کار داشته اند. از مجموع بیکاران قبلاً شاغل بیکارانی هستند که به صورت ارادی و اختیاری شغل خود را ترک کرده و به نوعی در بیکاری خود سهیم می باشند. این افراد بیکاران قبلاً شاغلی هستند که به دلایل ارادی شامل « پایین بودن درآمد»«مسائل خانوادگی»« جابه جایی محل کار»« تحصیل یا آموزش» ترک شغل نموده و بدین ترتیب در زمره بیکاران کشور قرار گرفته اند.

 یافته ها

 نتایج طرح آمارگیری نیروی کار سال 95 مرکز آمار ایران نشان می دهد که از حدود 1.7 میلیون نفر(54.3 درصد) قبلاً شاغل بوده اند که در این میان تعداد 314293 نفر(18.1درصد) به صورت ارادی و تعداد 1425141 نفر(81.9 درصد) به صورت غیر ارادی شغل خود را ترک کرده اند.