گروه بورس، بانک و بیمه بازارنیوز: هاشم آردم، تحلیلگر بازار‌های مالی در رشته توییتی پیرامون بازار بورس نوشت: شاخص کل بورس تنها در شش روز کاری اخیر بیشتر از ۱۳.۵درصد افت کرد. سال ۹۲ و بعد از ثبت سقف تاریخی آن زمان (۸۹هزار و ۵۰۰ واحد)، ۴۱ روز کاری طول کشید تا این میزان افت ثبت شود. با این حساب به نظر میاید یکی از سریعترین اصلاح‌های قیمتی تاریخ در بازار سهام در حال وقوع است.

البته تعداد قابل توجهی از فعالان بازار در این مدت، زیانی بیش از ۱۳.۵ درصد تجربه کردند و احتمالا نگران آینده بازار هستند. همین موضوع باعث می‌شود صدای اعتراض سهامداران (عمدتا با بهانه‌های واهی) به زودی بلند شود؛ بنابراین اگر ریزش بورس ادامه‌دار باشد، احتمالا به زودی شاهد شکل‌گیری تلاش‌های عمدتا بی‌نتیجه برای آنچه «نجات بازار سهام» خوانده خواهد شد، باشیم.

رسانه‌ها هم احتمالا تلاش خواهند کرد چیزی را منعکس کنند که به مذاق مخاطبانشان خوش بیاید و قاعدتا به سیاست‌گذار فشار خواهند آورد که گامی در راستای «نجات بازار» بردارد.

تجربه نشان داده در این شرایط اولین اقدامی که به ذهن سیاست‌گذار می‌رسد ایجاد محدودیت برای معاملات در سمت منفی بازار است. کاهش دامنه نوسان، افزایش حجم مبنا، حمایت از نماد‌های بزرگتر بازار در راستای جلوگیری از رسیدن قیمت به محدوده‌ای که بازار می‌پسندد، نمونه‌هایی از این محدودیت‌هاست.

اینگونه اقدامات کم و بیش در سال ۹۲ هم تجربه شد. البته اگر خاطرتان باشد دامنه مجاز نوسان روزانه بورس در آن مقطع مثبت و منفی چهار درصد بود. همین‌ها باعث شد افت ۱۳.۵درصدی شاخص، ۴۱ روز کاری (تقریبا دو ماه تقویمی) طول بکشد. ضمنا اصلاح قیمت‌ها پس از ثبت رکورد دی ۹۲ در یک روند فرسایشی، تقریبا دو سال طول کشید.

در واقع ۲۴ ماه زمان برد تا شاخص به کمترین میزان خودش در ۷ سال گذشته (محدوده ۶۱هزار واحد) برسد. به نظر می‌رسد هرچقدر محدودیت‌های معاملاتی بیشتر باشد، یک روند (چه صعودی و چه نزولی) می‌تواند بیشتر طول بکشد.

در حال حاضر که فعالان بازار توجه زیادی به سودآوری شرکت‌های بورسی و فرابورسی ندارند و اصطلاحا بنیادی معامله نمی‌کنند، یا بهتر بگوییم، حسابی روی بازدهی نقدی باز نکردند، باید بتوانند روی بازدهی سرمایه‌ای حساب کنند. قرار هم نیست که قیمت‌ها تا ابد، با روندی که در چهار ماه گذشته تجربه شدصعود کنند.

پس برای ایجاد انگیزه برای ماندن نقدینگی در بازار باید نوسان قیمت داشته باشیم. هرچند نوسان شدید قیمت‌ها منجر به بی‌اعتمادی سرمایه‌گذار می‌شود، اما اگر روند‌ها بیش از حد فرسایشی شوند، سرمایه‌گذار این بازار را برای مدت قابل توجهی ترک می‌کند.

به نظرم در مقطع فعلی نه تنها از ریزش سریع قیمت‌ها نباید ناراحت بود، بلکه باید از آن استقبال کرد. اگر حبابی وجود دارد، تخلیه آن هرچه سریعتر رقم بخورد بهتر است. اینطور می‌شود به جذاب شدن قیمت‌ها در کوتاه‌مدت و ایجاد پتانسیل برای کسب بازدهی سرمایه‌ای و در نتیجه باقی ماندن سرمایه‌گذاران در این بازار امیدوارتر بود.

از مقامات ناظر، سیاست‌گذاران، اصحاب رسانه و سهامدارانی که تریبون دارند و می‌توانند صدایشان را به گوش سیاست‌گذاران برسانند، تقاضا دارم، مبادا بازار سهام را خواسته یا ناخواسته به سمتی هدایت کنند که روند‌های بازار فرسایشی بشود.