شیخ صباح الاحمد که چهارمین امیر این کشور تلقی می شد، نقش بسیار تاثیر گذاری در تعادل و توازن کفه ترازوی سیاست داخلی و خارجی ایفا کرد. کویت تنها کشور عضو شورای همکاری خلیج فارس است که از یک پارلمان قدرتمند و تأثیرگذار برخوردار است، اما این پارلمان همواره تحت تاثیر فضای پان عربیستی و سلفی گری قرار دارد. عربستان در طول ۵ دهه گذشته تلاش کرده بود تا عناصر وابسته به جریان های وهابی اکثریت کرسی های پارلمانی کویت را به دست گیرند.

این پارلمان ۵۰ کرسی دارد و از سال ۲۰۰۶ که شیخ صباح الاحمد جانشین برادر فقید خود شیخ جابر الاحمد شد، فضای جدیدی بر این پارلمان حاکم شد به گونه ای که شیعیان کویت  ۱۷ کرسی پارلمانی را بدست آوردند. امیر فقید کویت علیرغم فشار عربستان و آمریکا تلاش کرد تا میان جریان های سیاسی  این کشور ثروتمند و کم جمعیت، نوعی وفاق و همدلی ایجاد کند. فضای حاکم بر کویت در طول ۲ دهه گذشته همواره تحت تاثیر نفوذ جریان های وهابیت عربستان  قرار داشت. امیر فقید کویت که در ان زمان سمت ولیعهدی و نخست وزیری را در دوران امیر اسبق به عهده داشت بارها نارضایتی خود را از دخالت عربستان در مسائل داخلی کویت به ویژه در انتخابات پارلمانی ابراز می داشت.

عربستان دو هدف را از مهندسی انتخابات پارلمان کویت دنبال می کرد، نخست قطع مناسبات کویت و تهران و دور ساختن شیعیان این کشور از ساختار قدرت بود. یکی از اتفاقات عجیبی که در سال ۱۳۷۸ شمسی روی داد، سفر محمد ابوالحسن وزیر اطلاع رسانی شیعه مذهب کویت به تهران بود که به شدت تحت تأثیر فضای معنوی ایران قرار گرفت.

محمد ابوالحسن قبل از آن و در دوران اشغال کویت توسط صدام در اوائل دهه ۹۰ از قرن گذشته میلادی نماینده دائم کویت در سازمان ملل بود که نقش بسیار تأثیرگذاری در محکوم ساختن عراق در شورای امنیت سازمان ملل ایفا کرد. پس از اخراج عراق از کویت شیخ صباح الاحمد که به عنوان نخست وزیر منصوب شده بود محمد ابوالحسن را به عنوان وزیر اطلاع رسانی در کابینه خود منصوب کرد.

وزیر اطلاع رسانی شیعه در سال ۱۳۷۸ به دعوت همتای ایرانی خود به تهران سفر کرد و به شدت تحت تأثیر فضای معنوی و مذهبی حاکم بر سازمان های رسانه ای ایران قرار گرفت. وی از مشاهده اذان از تلویزیون جمهوری اسلامی که همراه با پخش تصاویری از نمادهای دینی و مذهبی متناسب با اذان بود، به شدت تحت تاثیر قرار گرفت. وزیر اطلاع رسانی کویت در بازگشت از تهران به کویت دستور داد هنگام پخش اذان از تلویزیون دولتی این کشور به سبک ایران نمادهای دینی قرار دهند. اما اندکی بعد فراکسیون سلفی های عضو پارلمان کویت که ریاست آن را ولید الطباطبائی بر عهده داشت محمد ابوالحسن را به اتهام تأثیرپذیری از الگوهای مذهبی ایران  استیضاح و از کار بر کنار کرد.

شیخ صباح الاحمد در آن زمان از برادر خود امیر وقت کویت شیخ جابر الاحمد الصباح، درخواست کرد که پارلمان را به دلیل رویکردهای طایفه ای منحل کند. در چنین فضایی ایجاد تعادل رفتاری بین سلفی ها و جریان های مخالف برای امیر فقید کویت بسیار دشوار بود اما شیخ صباح الاحمد با برخورداری از کاریزمای بالا این تعادل را برقرار کرد. دولت کویت علیرغم فشارهای عربستان و آمریکا روابط خود را با تهران در حد قابل قبولی حفظ کرد هر چند در پاره ای موارد این روابط تحت تأثیر این فشارها قرار گرفت.

اما روابط ایران و کویت صرف نظر از سابقه همکاری این کشور با رژیم صدام در جنگ تحمیلی، پس از اخراج ارتش صدام از این کشور در سال ۱۹۹۱ به اوج خود رسید. جمهوری اسلامی در طول اشغال ۸ ماهه کویت توسط رژیم سابق عراق از هیچگونه کمکی به دولت و ملت کویت دریغ نکرد. انتقال هوشمندانه و بسیار دقیق خانواده مقامات بلند پایه کویتی به ایران یکی از اقدامات انسانی جمهوری اسلامی در آن سال بود که بعدها تأثیر مثبتی بر روابط دو کشور باقی گذاشت.

سفر متقابل مقامات دو کشور نشان داد که ملت و دولت کویت پس از جنگ تحمیلی صدام علیه ایران از اینکه در کنار رژیم بعث عراق قرار گرفته اند به شدت پشیمان هستند. امیر سابق کویت به شدت در برابر فشار آمریکا و عربستان برای عادی سازی رابطه با رژیم صهیونیستی مقاومت کرده بود. او بارها این اطمینان را به مقامات جمهوری اسلامی داده بود که کویت هرگز در شرایط فعلی با اسرائیل رابطه بر قرار نخواهد کرد.

اکنون امیر جدید کویت شیخ نواف الاحمد که مسؤلیت های کلیدی در طول ۵۰ سال گذشته به عهده داشت اعلام کرد که سیاست سلف خود را دنبال خواهد کرد. سفر اخیر وزیر خارجه جمهوری اسلامی ایران به کویت و دیدار با امیر جدید این کشور نشان می دهد که شیخ نواف الاحمد همچنان درصدد است تا سیاست برادر فقید خود شیخ صباح الاحمد را دنبال کند.