هزینه سربار هزینههایی است که مستقیما در ساخت کالا و تولید محصول دخالت دارند و بدون آنها ساخت کالا امکانپذیر نیست. این هزینهها در شرکتهای خودروساز مشمول حقوق و دستمزد پرسنل، هزینه استهلاک، هزینه انرژی (آب، برق، گاز و سوخت)، هزینه مواد مصرفی (این هزینه به غیراز هزینه مواد اولیه و نهادههای تولید است) و هزینه حمل و نقل است. آنچه مشخص است به واسطه قیمتگذاری دستوری خودرو، خودروسازان بهدلیل عدم تطابق هزینههای تولید و فروش با زیان تولید و زیان انباشته روبهرو هستند و از دیگر سو هزینههای سربار این شرکتها طی دو سال گذشته نسبت به میزان تولید رشد چشمگیری یافته است.
بنا بر صورتهای مالی خودروسازان که در سایت کدال موجود است؛ هزینه سربار این سه شرکت در سال ۹۹ بیش از ۸ هزار و ۳۰۰ میلیارد تومان برآورد شده که نسبت به سال ۹۸ که بیش از ۵ هزار و ۷۵۰ میلیارد تومان بوده، رشد ۴۵ درصدی داشته است. همچنین شرکتهای یاد شده در سال ۹۷ بیش از ۴ هزار و ۳۰۰ میلیارد تومان هزینه سربار داشتند که در مقایسه با سال جاری از رشد ۹۳ درصدی برخوردار شده است.آنچه مشخص است اگر چه تولید خودرو در کشور طی حدود سه سال گذشته به واسطه تحریمها روند نزولی یافته اما هزینههای سربار خودروسازان رشد عجیبی پیدا کرده است. بر این اساس قیمتگذاری دستوری نیز که خودروسازان را با زیان تولید همراه کرده و دستاندازی نیز در مسیر ورود نقدینگی به این شرکتها ایجاد کرده، خود عاملی در جهت رشد هزینههای سربار خودروسازان شناخته میشود.
همانطور که عنوان شد بخشی از هزینههای تولید شامل مواد اولیه است و بخشی از آن شامل هزینههای جاری مانند آب و برق کارخانه، تعمیرات ماشینآلات، هزینههای اداری لجستیک و دستمزد نیروهای انسانی است که از آن بهعنوان هزینه سربار یاد میشود. این هزینهها طی سه سال گذشته همراه با تورم عمومی نسبت به میزان تولید افزایشی شده، این در شرایطی است که برخی از دستاندرکاران صنعت خودرو تعدیل این هزینهها را با هدف رشد نقدینگی در شرکتهای خودروساز پیشنهاد میکنند.