ناسا به عنوان بخشی از پروژه "فناوری پیشرفته حمل و نقل هوایی"(AATT) در حال طراحی یک بال جدید است و هدف آن نیز کاهش صدای هواپیما هنگام برخاست و فرود است.

وقتی کسی به آلودگی صوتی هواپیما اشاره می‌کند، غالباً اولین چیزی که به ذهن خطور می‌کند صدای موتورهای جت است که سبب حرکت وسیله نقلیه در آسمان می‌شود اما بدنه‌ی هواپیما و به ویژه بال‌ها نیز می‌توانند سر و صدای زیادی ایجاد کنند که این امر به دلیل فشار جریان هوا بر نیروی برآر و روی سطوح کنترل است. هنگامیکه هواپیما به آرامی از طریق هوای متراکم در ارتفاع کم در حال پرواز است این صدا به بلندترین حد خود می‌رسد.

چنین صدایی در چندین سطح مسئله ساز است. این امر نه تنها برای افرادی که در مجاورت فرودگاه زندگی می‌کنند ناخوشایند است، بلکه باعث اتلاف انرژی نیز می‌شود چرا که می‌توان از آن برای حرکت هواپیما استفاده شود. علاوه بر آن هزینه بر است چرا که فرودگاه‌ها براساس مقدار صدایی که یک هواپیما ایجاد می‌کند از آن اجاره می‌گیرند. برای درک بهتر این پدیده و یافتن راه‌هایی برای کاهش آن، مهندسان ناسا آزمایش " تونل باد ساب سونیک" را در ژانویه ۲۰۲۱ بر روی یک مدل در مقیاس یک دهم از یک طرح بال جدید به نام " Quiet-High-Lift" از مدل تحقیق مشترک(CRM-QHL) به پایان رساندند.

مدل آزمایشی از یک بدنه ساده‌ تشکیل شده بود که نصف شده بود و بر قسمت صاف خودش در کف تونل باد قرار گرفته بود. بر روی بدنه چند ابزار از جمله اسلت های(slat) عملیاتی و چند برآافزا(flap) و همچنین یک موتور و یک زیرآویز جمع شونده نصب شده است. این به محققان اجازه می‌دهد تا داده‌های تجربی را برای ارزیابی مدل‌های رایانه‌ای بسیار پیچیده مورد نیاز برای شبیه سازی صدای بال جمع آوری کنند. ایده این است که اجزای بال مانند اسلت‌های لبه جلو و برافزاهای عقب را اصلاح کنند تا از طریق عملکرد آیرودینامیکی، ساختاری و صوتی با استفاده از آلیاژهای حافظه دار، کارآیی بیشتری داشته باشند. هنگامی که آزمایشات آنها در مدل مقیاس کوچک به پایان رسید، برنامه این است که آزمایشات تونل باد در مدل مقیاس بزرگ انجام شود تا این فناوری به حدی برسد که بتوانند از آن در صنایع هوافضا استفاده کنند.

ایسنا/