باور عمومی در بین این گونه والدین این است که هیچ گونه حساب و کتابی در مقدار و زمان دادن پول وجود نداشته و تنها شرط لازم، درخواست پول توسط فرزند و مقدور بودن آن برای والدین است. اما به راستی این روش دادن پول تو جیبی به فرزند تا چه حد در آموزش مدیریت پول به فرزند موثر است؟

تحقیقات نشان می دهد که خانواده هایی که به این روش به فرزندشان پول تو جیبی می دهند، عموماً حتی در مورد آموزش پول به فرزندشان فکر هم نمی کنند!
این روش دادن پول تو جیبی باعث می شود که فرزند احساس کند هر زمان که به پول نیاز داشت بدست خواهد آورد، بدون آنکه زحمتی برای آن بکشد و این موضوع باعث پرتوقعی فرزند و نگاه به والدین به عنوان یک منبع نامحدود مالی خواهد بود!

مهرنوش قنبری در ادامه افزود : روش دوم در دادن پول تو جیبی، این است که والدین میزانی از پول را به صورت هفتگی یا ماهانه در اختیار فرزند قرار می دهند.
دادن پول تو جیبی به صورت هفتگی یا ماهانه امروزه در بین خانواده ها در حال رشد است.
این روش به این گونه است که فرزند بدون در نظر گرفتن شرایط خاصی، به صورت ماهانه یا هفتگی مقداری پول از والدینش دریافت می کند.
والدین باید نیازها و خواسته های فرزند را بر اساس استاندارد های خانواده و جامعه به میزان معقولی برآورد کرده و بر اساس آن مقدار پول تو جیبی را مشخص کنند.
در این روش فرزند موظف است که پول خود را به نحوی خرج کند که تا پرداخت بعدی بی پول نشود.
اگر چه این روش به ظاهر روش خوبی است، اما همچنان در آموزش یک اصل مهم به فرزند ناتوان است و آن اصل مهم این است که هیچ پولی بدون تلاش و زحمت به دست نمی آید.

این روانشناس در ادامه گفت : روش بعدی به این صورت است که پول تو جیبی در ازای انجام وظایف فرزند، پرداخت می شود.
وظایف یعنی کارهایی که فرزند باید به عنوان عضوی از اعضای خانواده آنها را انجام دهد.

این روش دارای معایب بزرگی از جمله شرطی شدن فرزند است، به این معنا که اگر به فرزند برای انجام کارهایی که وظیفه او به عنوان یک عضو از اعضای خانواده محسوب می شود پولی پرداخت شود، فرزند در آینده برای انجام هر کاری در خانه انتظار دریافت پول خواهد داشت و عیب دیگر این روش این است که فرزند ارزش کار را به درستی درک نخواهد کرد و از ذهنیت ارزش آفرینی و ثروت آفرینی دور خواهد ماند.
در این روش والدین بر اساس انجام ندادن وظایف، از پول تو جیبی فرزند کم خواهند کرد که بیشتر جنبه تنبیهی دارد و از نظر بسیاری از روانشناسان استفاده از پول تو جیبی برای تنبیه کار بسیار اشتباهی است.

قنبری در ادامه از روش چهارم مرسوم پرداخت پول تو جیبی گفت : دادن پول تو جیبی به عنوان دستمزد در ازای انجام کارهای اضافه در خانه است.
این روش که بهترین روش دادن پول تو جیبی به فرزند است، باعث می شود تا فرزند از ابتدا متوجه شود که هیچ پولی به راحتی بدست نیامده و برای رسیدن به پول، باید تلاش کرد.
در این روش، والدین باید ابتدا وظایف فرزند را در خانه مشخص کرده و برای او توضیح دهند که در ازای انجام وظایفش پولی دریافت نخواهد کرد، چون هر کسی در خانواده ای که زندگی می کند، وظایف مشخصی دارد که باید بدون پاداش و به عنوان عضوی از اعضای خانواده آنها را انجام دهد.
وی در ادامه گفت : والدین یک سری کارهای اضافه در خانه را مشخص کرده و برای فرزندشان توضیح می دهند که در ازای انجام این کارهای اضافی می تواند دستمزد بیشتر دریافت کند.
در این روش، پول توجیبی دیگر به معنی سنتی وجود نخواهد داشت و پولی که فرزند دریافت می کند به عنوان دستمزد یا پاداش خواهد بود.

مهرنوش قنبری گفت : طبق مطالعات انجام شده اغلب کودکان از سنین چهار سالگی به رابطه‌ی بین پول و خرید وسائل مورد علاقه‌ی خود پی می‌برند.
همچنین تا سنین هفت سالگی با اعداد و ارقام و شمارش آن‌ها آشنا می‌شوند؛ کودکان در این سن می‌فهمند که خودشان می‌توانند با جمع کردن پول، وسایل محبوب‌شان را خریداری کنند.پول توجیبی ، ابزاری برای پرورش ذهن ارزش آفرین

به همین دلیل لازم است تا مسائلی همچون آموزش پس انداز کردن، مدیریت مالی و دادن پول تو جیبی به کودکان را از شش الی هفت سالگی برای فرزندان خود آغاز کنید.

یادگیری هر چیزی در سنین اولیه کودکی باعث نهادینه شدن آن‌ها در فرد می‌شود و در سبک زندگی آن‌ها جای می‌گیرد.
به همین دلیل آموزش پس انداز کردن به کودکان از اهمیت زیادی برخوردار است چرا که این امکان را به آن‌ها می‌دهد تا در بزرگسالی بتوانند بهتر مسائل مالی را مدیریت کنند و کم‌تر با مشکلات مالی مواجه شوند.

این روانشناس در پایان یادآور شد : برخی از والدین بر این عقیده هستند که اگر خودشان پس انداز کنند، کودکان نیز یاد می‌گیرند.
این عقیده تا حدودی درست است چرا که والدین الگوی کودکان خود هستند؛ اما کوشش و خطا مهم ترین عامل در یادگیری است.
پول تو جیبی دادن به کودک بهترین راهی است که به واسطه‌ی آن می‌تواند پس اندازکردن را تجربه کند و برای پول‌های خود برنامه‌ریزی داشته‌باشد.
در این شرایط کودک هر ماه مقداری پول را در اختیار خود دارد که می‌تواند به صورت مستقل آن‌ها را خرج کند و مقداری را پس انداز کند.
البته دادن پول تو جیبی به کودکان باید با رعایت نکاتی همراه باشد تا آموزش پس انداز کردن بهتر صورت بگیرد .