گروه نفت و انرژی بازارنیوز-

مریم سعادت موید؛

به گزارش دویچه‌وله، در سال‌های گذشته آمریکا در صدد بوده است با به کارگیری فن‌آوری بحث‌انگیز فراکینگ (استخراج نفت و گاز از درون سنگ‌های زیرزمینی با استفاده از آب با فشار بالا، است که طی آن، آب، ماسه و مواد شیمیایی با فشار بسیار زیاد به اعماق زمین پمپ می‌شود، تا سنگ‌های رسوبی حاوی هیدروکربن‌ها بشکنند و در نتیجه آن، نفت و گاز استخراج شود) خود را به یکی از  بزرگ‌ترین تولیدکننده نفت جهان تبدیل کند. نفت تولیدی از این روش تحت عنوان نفت شل آمریکا شناخته می‌شود که وضعیت تولید آن بر اساس مناطق هفت گانه تولیدی در این کشور در نمودار نشان داده شده است.

این موضوع وضعیت بازار‌های جهانی نفت را تغییر خواهد داد. میزان نفت شیل قابل دسترسی نامعلوم است. تلاش‌های گوناگون برای توسعه ذخایر نفت شیل خام تنها در شرایطی موفقیت آمیز بوده است که هزینه تولید نفت شیل در یک منطقه معین به زیر قیمت نفت خام یا سایر جایگزین‌های آن برسد.

توسعه شیل‌های نفتی در امریکا ابعاد مثبت و منفی بر امنیت انرژی بین الملل دارد. وجه مثبت آن افزایش عرضه جهانی نفت و کاهش نگرانی نسبت به پیک نفتی و همچنین استفاده از ذخایر غیر متعارف نفتی است که تا قبل از توسعه تکنولوژی شیل‌های نفتی هزینه بهره برداری از این منابع گران و غیر اقتصادی بود. وجه منفی آن نیز بهره برداری سیاسی از آن در جهت اهداف ژئوپلیتیکی بر علیه کشور‌های تولید کننده عمده نفت است که امنیت انرژی بین الملل را در نهایت تهدید می‌کند. علاوه بر این اوپک بسیار نگران است که کاهش ارزش نفت در پی افزایش شدید تولید در آمریکا، بودجه کشور‌های تولیدکننده نفت که از نظر اقتصادی بسیار وابسته به منابع نفتی خود هستند، به شدت کاهش یابد و آن‌ها را با مشکلات اقتصادی و سیاسی داخلی و خارجی روبه رو کند.

در کنار تبعات مثبت و منفی تولید نفت شل بر بازار جهانی نفت و همچنین آثار اقتصادی بر کشور‌های صادرکنده نفت (کشور‌های عضو اوپک) کارشناسان اذعان دارند که نفت شل آمریکا عامل تخریب محیط زیست است. در واقع تولید نفت شل آمریکا با روش فراکینگ، با شکاف‌هایی که در لایه‌های زیرین زمین ایجاد می‌کند باعث زلزله می‌شود و نفوذ مواد سمی نظیر آرسنیک به منابع آب و خاک بیماری سرطان را تشدید می‌کند.

اثرات زیست محیطی استخراج نفت شیل در معادن روی زمین برجسته‌تر از معادن زیرزمینی است. این اثرات شامل زهکشی اسیدی ناشی از اکسیداسیون مواد دفن شده قبلی، ورود فلزات از جمله جیوه به آب‌های سطحی و زیرزمینی، افزایش فرسایش، انتشار گاز‌های گوگردی و آلودگی هوا ناشی از تولید ذرات در حین عملیات، حمل و نقل و فعالیت‌های پشتیبانی است. در سال ۲۰۰۲، حدود ۹۷ ٪ آلودگی هوا، ۸۶ ٪ از کل زباله‌ها و ۲۳ ٪ آلودگی آب در استونی از صنعت برقی حاصل شده است که از نفت شیل به عنوان منبع اصلی برای تولید انرژی خود استفاده می‌کند.

فعالان محیط زیست، از جمله اعضای صلح سبز [۲]، اعتراضات شدیدی را علیه صنعت نفت شیل ترتیب داده اند. در یک اقدام و در سال ۲۰۰۴، تلاش آن‌ها منجر به تعلیق منابع انرژی کوئینزلند پروژه پیشنهادی نفت شیل استوارت در استرالیا شد.


گفتنی است؛ صلح سبز (Greenpeace)، نام یک سازمان غیردولتی مدافع محیط زیست است که در بیش از ۴۰ کشور دفتر داشته و بخش هماهنگی‌های بین‌المللی آن در آمستردام هلند قرار دارد. صلح سبز هدف از تأسیسش را «اطمینان یافتن از توانایی زمین در پروراندن تمامی تنوعات زیستی» بیان داشته و بر روی مسایل جهانی‌ای همچون گرم‌شدن زمین،  جنگل‌زدایی،  صید بی‌رویه ماهیان، صید تجاری نهنگ و موضوعات هسته‌ای تمرکز دارد. این سازمان از شیوه‌های برخورد مستقیم، لابی‌کردن و پژوهش برای دستیابی به اهدافش استفاده می‌کند.

پایان پیام//