بهروز نامداری درباره تاثیر پذیرش ایران در اجلاس شانگ‌های بر حوزه انرژی اظهار داشت: از مجموع ۸ کشور عضو این پیمان بخش عمده‌ای واردکننده انرژی هستند، بنابراین به ما که به عنوان صادرکننده انرژی شناخته می‌شویم برای ورود بهتر به بازار کمک می‌کند.

وی افزود: ما اکنون با پاکستان قرارداد خط گازی داریم، هندوستان که مشتری سنتی نفت ما است و یکی از مقاصد دریافت گاز ما نیز است، بنابراین برای این کشور‌ها هم تاثیر مثبتی خواهد داشت و درواقع اهداف ما را به منافع اقتصادی نزدیک‌تر کرده و در بستر مناسب‌تری به تفاهمات بهتر و زودتر خواهیم رسید.

این کارشناس حوزه انرژی ابراز امیدواری کرد که پذیرش ایران در این پیمان، به ۸ کشور عضو شانگ‌های این سیگنال را ارسال کند که ایران مایل است تنش‌ها را با جامعه جهانی کمتر کند.

وی خاطرنشان کرد: علاوه بر تاثیرات مثبت مادامی که ما تحریم باشیم عضویت در این پیمان و نه هر پیمان دیگری هم مشکلات ما را حل نمی‌کند، تا تحریم‌ها کمرنگ و یا لغو نشود کماکان مشکلات ما پابرجاست، اما در هر حال عضویت در این پیمان پیام‌های مثبتی از ایران به دنیا ارسال می‌کند که ما در راستای جامعه جهانی حرکت می‌کنیم و بنابراین در یک پیمان مهم پذیرفته خواهیم شد.

نامداری تاکید کرد: پذیرش در شانگ‌های ممکن است به وین هم سیگنال‌هایی ارسال کند، اما روی آن نباید چندان حساب کرد.

وی خاطرنشان کرد: در هر حال اجلاس شانگ‌های بیش از اقتصادی بودن امنیتی است و بر این مبنا ایران به عضویت در آن پذیرفته شده که قصد دارد مشکلات خود را با جامعه جهانی حل کند بنابراین می‌تواند تاثیرات مثبت و سازنده‌ای را برای کشور بدنبال داشته باشد.

سازمان همکاری شانگ‌های یا SCO تقریباً دو دهه پیش در سن پترزبورگ تأسیس شد و در حال حاضر هشت عضو دارد که نیمی از جمعیت جهان و یک چهارم تولید اقتصادی را نمایندگی می‌کنند.

ایران از سال ۲۰۰۵ به دنبال پیوستن به این بلوک است که شامل هند و پاکستان نیز می‌شود.

البته سازمان همکاری شانگ‌های شامل برخی مولفه‌های امنیتی متقابل مانند رویکرد مشترک برای مبارزه با تروریسم است. با این حال، اهداف آن در زمینه تجارت و همکاری اقتصادی، از جمله توسعه مشترک سیستم انرژی و رشد متوازن اقتصادی بدون اجازه تسلط بر هیچ کشوری، نیز تاثیر‌گذار است.

حالا با ایران، سازمان شانگ‌های ۴۶ درصد از گاز و ۲۱ درصد از ذخایر نفتی جهان را در اختیار دارد.

/ایلنا