یک گروه از متقاضیان مصرفی خانوار‌های حداقل چهار نفره و بیشتر هستند که اغلب تمایل دارند در صورت استطاعت مالی در آپارتمان‌های بزرگ‌تر از ۱۰۰ مترمربع ساکن شوند. خانه‌های در دامنه متراژی ۱۰۰ تا ۱۵۰ مترمربع بسته به محل قرارگیری و نوع امکانات ممکن است به ندرت در زمره واحد‌های مسکونی لوکس به شمار بیاید، اما اغلب این واحد‌ها دست کم در فایل‌های موجود در بازار فروش مسکن در حال حاضر مصرفی هستند؛ به این معنا که نه به لحاظ موقعیت قرارگیری و نه به لحاظ امکانات، یک واحد مسکونی ویژه، خاص یا به تعبیر دقیق‌تر لوکس به شمار نمی‌آیند.

در ماه گذشته بیشترین معاملات مسکن در گروه متراژی ۵۰ تا ۷۰ مترمربع صورت گرفته که شامل ۴/ ۳۰ درصد از کل معاملات صورت گرفته می‌شود. معاملات صورت گرفته در گروه متراژی ۷۰ تا ۱۰۰ مربع نیز در پله بعدی قرار داشت که سهم آن‌ها از کل معاملات یک درصد کمتر از واحد‌های کوچک متراژ بود. اما معاملات در گروه آپارتمان‌های ۱۰۰ تا ۱۵۰ مترمربعی نیز کم تعداد نبود؛ به‌طوری‌که در فروردین در مجموع ۵/ ۱۹درصد از مجموع سه هزار و ۴۰۰ فقره معامله مسکن در دامنه متراژی مذکور صورت گرفته است.

حجم نسبتا بالای معاملات در گروه بزرگ متراژ‌ها نمی‌تواند صرفا ناشی از خرید‌های سرمایه‌ای باشد و تقاضای سفته بازی نیز حداقل فعلا در بازار مسکن حضور موثری ندارد؛ بنابراین بخشی از این تقاضا قطعا از ناحیه متقاضیان مصرفی مسکن است که سبب شده یک پنجم از کل معاملات در این گروه متراژی انجام شود. متقاضیان مصرفی خرید آپارتمان‌های بزرگ‌تر از ۱۰۰ مترمربع اغلب از جنس تبدیل به احسنی هستند و قصد فروش واحد محل سکونت قبلی خود و جایگزین کردن آپارتمان بزرگ‌تر را دارند.