رسیدگی به این پرونده از فروردین سال گذشته با مرگ زن ۶۰ ساله ای به نام سوسن آغاز شد. مأموران پس از حضور در محل حادثه دریافتند زن میانسال بر اثر حلق آویزی جان باخته است. پسر وی که در محل حضور داشت، گفت: من بیرون از خانه بودم و وقتی برگشتم دیدم مادرم خودش را از نرده های حیاط خانه حلق آویز کرده است.
در ادامه جسد سوسن به پزشکی قانونی منتقل و بررسی های لازم برای علت مرگ این زن سالخورده آغاز شد. در نهایت کارشناسان این سازمان اعلام کردند که نحوه گره زدن طناب به نحوی نبوده که فرد بتواند با آن خودکشی کند ضمن اینکه خمیدگی های نرده هم نشان دهنده آن است که این زن قبل از مرگ تلاش کرده تا خودش را نجات دهد و خراشیدگی های روی گردن وی نشان از درگیری دارد. این نظریه روند رسیدگی به پرونده را تغییر داد و شناسایی عامل یا عاملان قتل در دستور کار مأموران قرار گرفت.
پس از این نظریه، مهدیه دختر مقتول مورد بازجویی قرار گرفت و گفت: من، حامد و مادرم با هم در یک خانه زندگی می کنیم، اما نسبت به خودکشی مادرم تردید دارم. مادرم زنی سرزنده و شاد بود و هیچ وقت به خودکشی فکر نمی کرد. البته چند وقتی است که برادرم حامد اعتیاد پیدا کرده بود و مادرم را مدام اذیت می کرد.
در ادامه حامد دوباره بازجویی شد و اظهارات خواهرش را رد کرد و گفت: من خودم مأموران پلیس را خبر کردم. مهدیه دروغ می گوید که من با مادرم دعوا می کردم. ما با هم اختلافاتی داشتیم، اما من هیچ وقت با او درگیر نشدم و هیچ نقشی هم در مرگ مادرم ندارم.