اما در عصر پساکرونا جهان با خطر انفجار موقتی نرخ تورم مواجه می شود؛ چراکه شاهد هجوم خیل عظیم مصرف کنندگان ولخرجی خواهیم بود که در مدت قرنطینه بر پس اندازهای خود افزوده اند و این می تواند فراتر از توان طرف عرضه باشد. در همین حال شاهد فشارهای قیمتی دائمی تر در غرب و آسیا هستیم که ناشی از بحران کمبود نیروی کار است. سیاستمداران بیش از پیش به سوی کسری بودجه گام برمی دارند؛ اما از طرف دیگر اگر بانک های مرکزی برای متوقف کردن روند خارج از کنترل افزایش قیمت ها، نرخ های بهره را افزایش دهند، در این صورت شرکت های بدهکار دچار چالش خواهند شد.
اگر چه اقصاددانان عاشق آن هستند که مرگ تورم را تکذیب کنند، اما تقریبا همه آن ها اذعان دارند که این اتفاق در دنیای غرب رخ داده است. شالوده تورم پایین، با تار و پود سیاست های اقتصادی و بازارهای مالی جهان در هم تنیده شده است. به همین دلیل هم هست که بانک های مرکزی می توانند نرخ های بهره را به حدود صفر کاهش دهند و انبوهی از اوراق قرضه دولتی را بخرند. این موضوع همچنین توضیح می دهد که دولت ها چگونه قادر بوده اند هزینه هایی حماسی را شکل دهند و مقادیر زیادی استقراض کنند تا بتوانند اقتصاد خود را در برابر خسارات ناشی از پاندمی در امان نگهدارند- و اینکه چرا کسی از بدهی های دولتی جهان ثروتمند که به ۱۲۵ درصد تولید ناخالص داخلی آن بالغ می شود، چندان شگفت زده نیست. ولع کسب بازده سهام موجب شده است که شاخص اس اندپی ۵۰۰ به رکوردهای جدیدی برسد و این در شرایطی است که تعداد آمریکایی هایی که به خاطر کووید-۱۹ در بیمارستان ها بستری هستند از مرز ۱۰۰ هزار نفر گذشته است.