بازار نیوز - همه این دعواها برمی گردد به سال 1964 که برای اولین بار فورد یک خودرو را در یک کلاس جدید با نام موستانگ بر روی پلت فرم فورد فالکون معرفی کرد. این خودرو توسط جان نجار طراحی شده و به دلیل علاقه‌‌اش به جنگنده‌‌های موستانگ که در جنگ جهانی دوم قرار داشتند، نام این خودرو را موستانگ گذاشت. البته روایت‌‌های انتخاب نام این خودرو بسیار زیاد است. شرکت فورد تا پایان سال 1965 میلادی توانست 680989 دستگاه فورد موستانگ را در آمریکا به فروش برساند. این آمارو ارقام شرکت رقیب یعنی شورلت را وسوسه کرد تا وارد بازی خودروهای عضلانی شود. سرانجام در سال 1966 با معرفی کامارو، فورد موستانگ را به چالشی سخت دعوت کرد. البته هرچه فورد در ارائه‌‌ی این خودرو به بازار عجله داشت، کمپانی شورلت با یک‌‌سال تاخیر یعنی در سال 1967 کامارو را وارد بازار جهانی کرد. از رقابت این دو خودرو حدود 50 سال می‌‌گذرد. 

اول از همه به سراغ فورد موستانگ 2016 می‌‌رویم. اگرچه هر دو خودروی مورد بررسی ما سعی خودرو را بر حفظ اصالت‌‌های دو کمپانی کرده‌‌اند. موستانگ در طراحی خود با نسل قبل، تغییر 180 در‌‌جه داشته است. فورد در طراحی این خود سعی کرده تا نماد‌‌های کلاسیک ماستنگ مانند جلو پنجره و چراغ‌‌های عقب را در این خودرو حفظ کند. همچنین به گفته‌‌ی کمپانی فورد، طراحی این خودرو توانسته کمک بسیار زیادی به سیستم آیرودینامیکی این خودرو بکند. چراغ‌‌های یک تکه‌‌ی عقب جای خود را به چراغ‌‌های LED سه تکه داده است. همچنین چراغ‌‌های بزرگ جلو جای خود را با چراغ‌‌های باریک‌‌تر عوض کرده است. ماستنگ تمام سعی خود را برای نزدیک شدن به سلیقه‌‌ی اروپایی کرده که می‌‌توان گفت به میزان قابل توجهی موفق بوده است. برای مثال می‌‌توان به چراغ دنده‌‌ عقب خودرو اشاره کرد که در وسط سپر عقبی خودرو قرار گرفته است. این سبک از چراغ را برای اولین بار فراری برروی خودروهای خود قرار داد. یکی از نکات قوت ماستنگ، چراغ‌‌های روز (Day-Light) آن بوده که جذابیت خاصی به ظاهری ماستنگ داده است. 

از آنجایی که نسل جدید کامارو به ایران وارد نشد، ما به سراغ آخرین نسلی که در ایران حضور داشت رفتیم. این خودرو تولید سال 2013 بوده است. البته نسلی که در ایران حضور دارد و نسل آخر کامارو، تفاوت‌‌های زیادی با یکدیگر از نظر طراحی بیرونی ندارد. در واقع جنرال موتورز به دلیل استقبال خوبی که از این نسل از کامارو شد، تصمیم گرفت تا طراحی نسل جدید این خودرو را زیاد تغییر ندهد. شوورلت نیز سعی خود را مبنی بر حفظ اصالت طراحی این خودرو کرده است. در جلوی خودرو یک هواکش بزرگ دیده می‌‌شود که علاوه ‌‌بر کمک به خنک کردن موتور، زیبایی خاصی به ظاهر کامارو داده است. همچین چرا‌‌غ‌‌های روز (Day-Light) دایره‌‌ای شکل کامارو، کمک زیادی به زیبایی ظاهر این خودرو کرده است. در قسمت عقب خودرو هم، چراغ‌‌های دوتکه‌‌ی مربعی شکل جای خود را به چراغ‌‌های یک تکه‌‌ی مستطیل شکل داده است. یکی از امکانات اضافه‌‌ی RS داشتن اسپویلر یا همان بال عقب خودرو است.

شاید با نگاه کردن به ظاهر خشن و جذاب این خودروها، فکر کنید که طراحی داخل آن‌‌ها نیز به همان جذابیت بیرون آنها است. اما زمانی که درب خودرو را باز کنید کاملا متوجه طراحی ضعیف داخلی آنها خواهید شد. کلا خودرو‌‌های عضلانی از طراحی داخل جذابی برخوردار نیستند. البته که روز به روز در حال پیشرفت هستند. 

فورد در ساخت کابین ماستنگ سعی خود را کرده تا معیارهای کلاسیک آنرا حفظ کند. اما با این حال توجه زیادی در به‌‌کار گیری مواد مرغوب در ساخت کابین نکرده است. البته باید به این موضوع اشاره کرد که فورد در این نسل از ماستنگ مواد به کار رفته در کابین را نسبت به نسل قبلی ارتقاء داده است. اما اگر قرار است که ماستنگ با خودروهای با کیفیت اروپایی رقابت کند، فورد باید بیشتر از این حرفا به کیفیت کابین خود اضافه کند. فورد سعی کرده دکمه‌‌های ماستنگ را شبیه به کابین هواپیما طراحی کند که بسیار هم موفق بوده. استفاده از این کلیدها یک حس بسیار جدید را برای راننده فراهم می‌‌کند. یکی از بزرگ‌‌ترین نقاط ضعف ماستنگ را می‌‌توان محل قرار گیری بد ترمز دستی آن دانست که در بسیار از مواقع به پای راننده گیر می‌‌کند. صفحه کیلومتر شمار ماستنگ نیز از دو دایره‌‌ و یک صفحه‌‌ نمایش رنگی تشکیل شده است. دایره‌‌ی سمت چپ دور موتور و دایره‌‌ی سمت راست سرعت را نشان می‌‌دهد که با کیلومتر و مایل علامت گذاره شده است. صفحه‌‌ نمایش خودرو نیز اخطار‌‌هایی مانند باز بودن درب‌‌ها را اعلام می‌‌کند و همچنین دنده‌‌ی خود را بر روی آن نمایش می‌‌دهد. دکمه‌‌هایی که بر روی فرمان‌‌ این خوردرو قرار گرفته نیز بسیار کار آمد هستند. کلید‌‌هایی مثل پاسخ دادن یا قطع کردن تلفن همراهی که از طریق بلوتوث به سیستم خودرو وصل شده و همچنین کم و زیاد کردن سیستم صوتی خوب ماستنگ که تجربه‌‌ی گوش دادن یک موسیقی لذت بخش را با سقف باز برای شما به ارمغان می‌‌آورد. 

طراحی داخل کامارو بسیار ضعیف‌‌تر از ماستنگ است. زیرا که شورلت سعی کرده تا طراحی کلاسیک این خودرو را برای طرفداران کامارو نگه دارد. برای همین ترمز دستی و صفحه کیلومتر کامارو را مانند نسل اول و دوم این خودرو طراحی کرده است. یک صفحه کیلومتر که از دو عدد مربع تشکیل شده که در وسط آنها یک صفحه نمایش قرار داده شده که سرعت را به صورت دیجیتالی نمایش می‌‌دهد. لوازم به کار رفته داخل کابین خودرو خیلی با کیفیت نیستند و طراحی خاصی ندارد و بسیار ساده است. در وسط کنسول خودرو یک صفحه نمایش 7 اینچی قرار داده شده است. این صفحه نمایش برای پخش موسیقی به بلندگوهای Boss مجهز شده تا لذت شنیدن موسیقی در این خودرو را برای مسافران بیشتر کند. همچنین این صفحه نمایش امکان کنترل سیستم ناوبری خودرو را برای شما به ارمغان می‌‌آورد. این صفحه نمایش در نسل جدید کامارو به سیستم اپل کار و اندروید اتو مجهز شده است. فرمان این خودرو همانند ماستنگ نیز به یکسری کلید مجهز شده تا بتوانید سیستم‌‌هایی مثل موسیقی و کروز کنترل را از روی آن کنترل کنید.

این نسل از فورد ماستنگ دارای نسخه‌‌های متعددی است. این نسخه که ما به سراغ آن رفتیم دارای یک پیشرانه‌‌ی3.7 لیتری 6 سیلندر است. این پیشرانه توان تولید 304 اسب بخار در 6500 دور در دقیقه را دارد. همچنین می‌‌تواند گشتاوری معادل 379 نیوتن متر در 4000 دور در دقیقه تولید کند. فورد یک گیربکس 6 سرعته‌‌ی اتوماتیک را برای این خودرو در نظر گرفته است. البته شما می‌‌توانید توسط کلیدهایی که در پشت فرمان در نظر گرفته شده به صورت دستی به تعویض دنده اقدام نمایید. ماستنگ با دارا بودن 1601 کیلوگرم وزن می‌‌تواند در عرض 5.5 ثانیه می‌‌تواند شما را از حالت سکون به سرعت 100 کیلومتر در ساعت برساند. این پیشرانه‌‌ می‌‌تواند ماستنگ را تا حداکثر سرعت 260 کیلومتر در ساعت برساند.

شورولت نیز برای این نسخه از کامارو یک پیشرانه‌‌ی 3.7 لیتری 6 سیلندر را در نظر گرفته است. در این بخش می‌‌توان کامارو را برتر دانست. زیرا که این پیشرانه می‌‌تواند 327 اسب بخار در 6800 دور در دقیقه قدرت تولید کند. همچنین گشتاوری معادل 377 نیوتن‌‌متر در 4800 دور در دقیقه را دارد. حجم پیشرانه‌‌ها کاملا یکسان بوده، اما در این قسمت تکنولوژی شورلت به کمک کامارو آمده تا بتواند از ماستنگ برتر باشد. کامارو نیز مانند ماستنگ دارای یک جعبه دنده‌‌ی 6 سرعته‌‌ی اتوماتیک بوده که راننده می‌‌تواند توسط کلید‌‌های پیشت فرمان به صورت دستی دنده‌‌ را عوض کند. با اینکه پیشرانه‌‌ی بهتری از ماستنگ دارد، اما حداکثر سرعت خودرو 10 کیلومتر از ماستنگ کمتر بوده، یعنی کامارو می‌‌تواند به حداکثر سرعت 250 کیلومتر در ساعت برسد. همچنین با داشتن اسب بخار بیشتر، زمان بیشتری می‌‌کشد تا کامارو به سرعت صد کیلومتر در ساعت برسد. کامارو می‌‌تواند در عرض 5.9 ثانیه از حالت سکون به سرعت صد کیلومتر در ساعت دست پیدا کند. این مسئله برمیگردد به وزن سنگینی که کامارو دارد. کامارو دارای وزن 1800 کیلوگرم بوده که این یعنی چیزی حدود 200 کیلوگرم سنگین‌‌تر از ماستنگ است.

هر دو خودرو از سواری نرم و بسیار خوبی برخوردار هستند. اما هر دو دارای یکسری مشکلاتی نیز هستند. برای مثال ماستنگ در پیچ‌‌ها خیلی حالت محکمی ندارد و اگر کمی حواس راننده پرت شود، به راحتی بر روی آسفالت سر میخورد و کنترل قسمت عقب خودرو را از دست خواهید داد. 

این مشکل هم در این نسل وجود دارد و هم در نسل قبلی ماستنگ وجود داشت. همین مسئله تا به امروز باعث تصادفات بسیار زیادی از ماستنگ‌‌ها شده. این موضوعی هست که فورد باید آن را بر طرف کند. البته در بسیار از مواقع این حالت لذت بخش است. بسیاری از مردم دوست دارند در رانندگی یک سری شیطنت‌‌هایی را انجام دهند. ماستنگ کار را برای اینجور افراد بسیار ساده کرده است. شما به راحتی هرچه تمام می‌‌توانید سر پیچ‌‌ها با ماستنگ خود سر بخورید و از این کار لذت ببرید. البته به دلیل فرمان پذیری عالی ماستنگ، شما می‌‌توانید به راحتی خودرو را کنترل کنید و آن را به مسیر اصلی برگردانید.

کامارو نیز به دلیل داشتن ستون‌‌های پهن و ارتفاع کابین، دید خیلی خوبی نسبت به جاده ندارد. کامارو مانند ماستنگ زیاد تمایلی به انحراف ندارد اما مانند ماستنگ از فرمان پذیری بسیار عالی برخوردار است. کیفیت مواد به کار رفته نامرغوب در کابین خودرو ممکن است در صورتی که زمان زیادی که پشت فرمان قرار بگیرید از رانندگی خسته شوید.

در کل این دو خودرو طرفداران پروپا قرص خود را دارد. برای همین مقایسه کردن این دو اکثر اوقات کار سخت و مشکلی است. هر دوی این خودروها می‌‌تواند لذت رانندگی با یک خودروی کانورتیبل ماسل را برای شما به ارمغان بیاورد. حال در انتها انتخاب با خودتان است که ببینید ماستنگ را می‌‌پسندید یا کامارو را؟!