زنده باد آتش نشان زنده!

سهیل رضایی مدیر بنیاد فرهنگ زندگی در خصوص حادثه پلاسکو و فداکاری اتشنشانان نوشت: من نگران فراموش شدن این ماجرا هستم چون جامعه من آ نقدر در تلاطم به سر میبرد که تلاطم قبلی را دیگر به عنوان مسئله درک نمیکند تا دوباره آنرا تکرار کند.

بازار نیوز - داشتم رانندگی میکردم که دیدم رادیو داره با یکی از همکاران عزیزانی که در ساختمان پلاسکو جان خود را از دست دادند مصاحبه میکند و شنیدم که این عزیز میگه من متاسفانه داشتم لباس عوض میکردم که دوستانم رفته بودند داخل ساختمان ومن از انها واین سعادت جا ماندم!!!!!!!!!!!

ازشنیدن این گفته شوک شدم! به خودم میگم ما از طریق ایجاد یک جو کاملا احساسی داریم داد میزنیم : آتش نشان خوب آتش نشان مرده است!

رسالت یک آتش نشان در اسمش نهفته است،اون حق نداره مثل آب خوردن جون خودش را ازدست بده ومدیر وبرنامه ریز وتجهیز کننده اون هم تمام وظیفه اشان اینه که مراقب سلامت اون باشند،

با این اوضاع که داریم پیش میریم اگر یک تشیع جنازه خارق العاده هم برای آنها برقرار کنیم و یکسری رسیدگی های مالی توپ هم به خانواده های آنها انجام بشه ودر قطعه شهداء هم دفن بشوند،فکر میکنید پیام این ماجرا به ناهشیار جامعه چه خواهد بود! همون پیامی که یک ذهن عقب مانده همیشه از مشکلات دریافت میکنه! همینکه بدتر نشده خدا را شکر!!! آقایان،خانمها و خردورزان این سرزمین ،

ما مکلف هستیم از این سوگ وبه گل نشستن وخسارت عظیمی که جامعه به آن مبتلاء شده پیامی دقیق وعمیق بگیریم.

با پیام مقام معظم رهبری کاملا موافقم که در روز حادثه روز مجادله نیست اما روزهای پس فاجعه باید از این جریان عبرت گرفت وپرسید کدام خطا ،فقدان،ناکارآمدی ،سوء مدیریت،فقدان دانش،فقدان ابزار و... باعث خلق این ماجرا در جهان مدرن امروز شد؟

چون این آخرین ساختمان ما نبود،اما اولین فاجعه ای بود که نشان داد ما چقدر خامیم!

باید مهندسان و متخصصان بارها تصویر آهسته حریق وروش سرویس دهی را به منظر عمومی بیاورند وتحلیل کنند دقیقا چه شده وچرا شده وچه باید کرد که دیگر نشود؟

من نگران فراموش شدن این ماجرا هستم چون جامعه من انقدر در تلاطم به سر میبرد که تلاطم قبلی را دیگر به عنوان مسئله درک نمیکند تا دوباره آنرا تکرار کند.

من ایمان دارم این ناکارآمدی در مهار آتش بارها رخ داده اما امروز به همت تصویر برداران شخصی که بدون هر گونه ملاحظه وعریان وبا سرعت وصداقت تصاویر را منتقل کردند و همچنین به علت حجم کشته ها این مسئله درست دیده شده و جامعه به علت آنکه هنوز تحلیل ودرایت تازه ای برای عدم تکرار ندیده به امنیت وآرامش روانی نرسیده ،اینکه مردم خود رعایت کننده امنیت خود باشند حرف حقی است اما تفاوت زندگی در شهر وبیابان پذیرش مسولیت توسط کسانی است که قرار است چیزی را تضمین کنند تا من بتوانم به سایر امور برسم...وچیز دیگری را برای آنها وخانواده شان تضمین کنم.

پیشنهادات بنده عبارت است از:

*عقد قرارداد برای وارد کردن دستگاه های مدرن برای مهار چنین اتفاقاتی تا قبل از چهلم این عزیزان

*تاسیس ایستگاه های تخصصی مهار آتش در بخشهایی از شهر که تراکم خاصی از احتمالات حریق وجود دارد تا قبل از سالگرد فوت این عزیزان ونام گذاری این مراکز به نام این شهیدان

*بازرسی دوباره ساختمانهایی که احتمال تکرار این فاجعه در انها میرود از طریق تیمی که غیر انتفاعی ومردمی است به همراه نظارات ذینفعان نه فقط مالکان، تا مبادا جان مردم بار دیگر مورد معامله قرار گیرد.

تا حداکثر ۶ ماه بعد از فوت این عزیزان

*تخصیص برنامه هایی در رسانه به صورت منظم برای آموزش مردم که بدانند در زمان رخ دادن چنین اتفاقاتی برای حضور موثر بجای حضور مزاحم چه باید بکنند،حداکثر ساخت ۲۰۰ ساعت برنامه موثر تا قبل از سالگرد این عزیزان

*اختصاص وقت مناسب رسانه ای برای درک درست چرایی این اتفاق ودرک قصورها نه برای محاکمه بلکه برای عبرت اندوزی برای سلامت بخشی به محیط روانی وفیزیکی این جامعه زخم خورده

*بعد از این زمان است که ما میتوانیم بفهمیم همانقدر که وطن برای ما عزیز است ما هم برای وطنمان عزیزیم و بسادگی خونمان بر زمینی ریخته نمیشود که خردی بر آن سبز نشود،وحالا آنها در قطعه قلب تاریخ ما به یاد سپرده خواهند شد وهر روز شهید خواهند بود وبر این موضوع شهادت خواهند داد که ما حق آنها را اداء کردیم.

*همانگونه که سرداران وقتی از بی سلاحی در جنگ رنج بردن، در پایان مشغول روزمرگی نشدند و برای تجهیز خود جهت تکرار نشدن ان از دست دادنها هم قسم شدند وامروز را با دیروز متفاوت کرده اند .

ما بازهم نیازمند یک همت بلند هستیم از زخم ایجاد شده چشمی بسازیم که سلامت وامنیت ما را با قدرت مراقبت کند.

جامعه ای به توسعه میرسد که مدام از حوادث خردی بسازد برای پیش رفتن و دوباره هزینه ندادن وگرنه پوشاندن ضعفها فقط فاجعه ها را بزرگتر و ما را نا امن تر ومهاجرت را گسترده تر خواهد کرد.

پس من میگویم زنده باد آتش نشان زنده، و آفرین به کشوری که به زنده مانده ها هم مدال میدهد تا بداند جان تو ارزش دارد ولطفا زنده بمان قهرمان.

سهیل رضایی مدیر بنیاد فرهنگ زندگی

برچسب ها: سهیل رضایی ، پلاسکو ، آتشنشان ، آتش سوزی ، بازار ، اخبار اقتصادی

لینک کوتاه خبر: bzna.ir/0003Xt