تعمیم غلط قانون بانکداری سرمایه ای به همه بانک ها و عدم حکمرانی پولی بانک مرکزی از جمله دلایل بنگاه داری بانک ها می باشد.
بازار نیوز- بر مبنای گزارش سالانه شفافیت بینالملل، کشور ایران از نظر شاخصهای فساد مالی در رتبه 131 قرار دارد که یکی از چالش های این روزهای اقتصاد کشور می باشد، از نمونه های فساد که در حد قابل توجهی بر ساختارهای اقتصادی جامعه تاثیر منفی میگذارد، فساد در نظام بانکی است، به عنوان یکی از موارد میتوان به بحث بنگاهداری بانکها اشاره کرد که آسیبهای زیادی را نه تنها برای نظام بانکی کشور بلکه برای ساختارهای کلی اقتصاد جامعه ایجاد خواهد کرد.
عادل پیغامی، اقتصاد دان و استاد دانشگاه امام صادق(ع)، پیرامون تبدیل شدن بانک ها به بنگاه اقتصادی، تصریح کرد: عدم تخصص پولی و بانکی تصمیم گیرندگان از معضلات قدیمی کشور در سیستم بانکی می باشد.
وی با اشاره به طرح بانک سرمایه ای شهید صدر نظریه پرداز اقتصاد اسلامی افزود: شهید صدر به دنبال نهادی بین بخش پولی و بخش واقعی اقتصاد بود تا نهادی موثر و کارآمد با لحاظ کردن مباحث فقه طراحی کند که نتیجه اش کتاب(بانکداری بدون ربا ) بود.
پیغامی اذعان داشت: صدر با توجه به تخصصی که در حوزه فقه الاقتصاد و فقه پول داشت نتوانست نام تخصصی برای طرحش که همان بانک سرمایه ای اقتصادی بود ذکر نماید.
وی افزود: بعد ها به دلیل عدم آشنایی با مسائل بانک، تصمیم گیرندگان با استفاده از کتاب شهید صدر به تدوین قانون بانکداری بدون ربا پرداختند در حالی که کتاب صدر به قانون بانکداری سرمایه گذاری بدون ربا بود.
استاد دانشگاه امام صادق(ع) تاکید کرد: در بانکداری سرمایه گذاری بانک وقتی برای پرداخت سود سپرده گذاران وارد حوزه تولید می شود درواقع به سمت بنگاه داری اقتصادی سوق می یابد که برای بانک سرمایه ای مشکلی ندارد ولی برای بانک تجاری بنگاه داری بسیار بد است.
پیغامی با اشاره به یکسان پنداری بانک ها، تصریح کرد: بانک ها شامل انواع مختلفی از جمله بانک توسعه ای، تجاری، سرمایه ای، تخصصی و مرکزی می باشند که متاسفانه در کشور ما بانک به عنوان یک نهاد همگن فرض شد و دارای قوانین مشترک می باشند در حالی که شاید همه بانک باشند ولی وظایف متفاوتی دارند که تعمیم غلط یک قانون برای همه منجر به ایجاد چالش های اقتصادی می شود.
وی با بیان اینکه در عمل بانک مرکزی نداریم، افزود: بانک ها در شرایطی قرار دارند که حکمرانی پولی وجود ندارد و در این شرایط بانک ها به سمت بنگاه داری گرایش می یابند که برای بانک های تجاری بسیار ناخوشایند می باشد و منجر به ضرر اقتصاد جامعه می شود.