جمعیت جهان تا سال 2050 به 9.7 میلیارد نفر می‌رسد اما اگر بخواهیم همه این جمعیت غذای کافی داشته باشند فقط یک راه وجود دارد و آن‌هم کاهش دور ریز غذا در زنجیره تامین آن است.
به گزارش خبرنگار بازار نیوز، در یک دهه اخیر مجامع بین‌المللی اقدامات مهمی را برای مبارزه با گرسنگی و سوءتغذیه انجام داده‌اند. برای مثال بین سال‌های 1990 و 2014 نسبت افراد دارای سوءتغذیه به کل جمعیت کره زمین از 23 درصد به 13 درصد کاهش یافت. اما همچنان 800 میلیون فرد دارای سوءتغذیه در جهان زندگی می‌کنند و بیشتر آن‌ها را می‌توان در صحرای آفریقا و آسیای جنوبی یافت.
کاهش سوءتغذیه در جهان اولویت اول و ریشه کن کردن کامل گرسنگی اولویت دوم سازمان ملل است. در حال حاضر جمعیت جهان در حدود 7.5 میلیارد نفر است و انتظار می‌رود تا سال 2050 به 9.7 میلیارد نفر برسد. اغلب این جمعیت نیز در کشورهایی که امنیت غذایی ندارند رشد خواهد کرد.
این رشد جمعیت سبب ایجاد سؤالات بسیاری برای فعالین امنیت غذایی در جهان شده است. اصلی‌ترین و ساده‌ترین آن‌ها این است که کره زمین چگونه می‌خواهد این جمعیت را سیر کند. تقریباً دیگر معلوم شده که از یک پلتفرم عملیاتی استفاده خواهیم کرد ( کاهش مصرف آب کشاورزی، کاهش سید شیلات طبیعی و ...) اما آیا به برای محافظت از محیط‌زیست باید از آفت‌کش‌های کمتری استفاده کنیم؟
مسئله تنها سیر کردن دو میلیارد نفری جمعیت اضافه شده مسئله نیست. زیرا هرچه مردم کره زمین درآمدهای بیشتری کسب کنند آنگاه تقاضای پروتئین غنی و رژیم‌های غذایی مبتنی بر لبنیات افزایش خواهد یافت.
برای اینکه موضوع بالا واضح شود باید بگوییم هیچ نوشدارویی وجود ندارد. مردم کره زمین می‌توانند به‌وسیله کاهش مصرف گوشت، پیشرفت در متابولومیکس عادت‌های غذایی را تغییر دهند تا محیط زیست هم آسیب آنچنانی نبیند. همچنان امکان دارد غذاهای صنعتی در دنیا به منظور استفاده از منابع کمتر افزایش یابد.
به طور قطع طی چند سال آینده کشاورزی بیشتر به واسطه تغییر در روش‌های آبیاری، استفاده بهینه‌تر از زمین‌ها پیشرفت خواهد کرد. از سال 1950 به واسطه تلاش‌های کشاورزان و دانشمندان، کشاورزی رشد بسیار خوبی کرده، در دهه اخیر اما، به دلایل مختلف از جمله کاهش در رشد بهره‌وری، رشد آن آرام شده است.
خوشبختانه تنها راه بهبود زنجیره عرضه مواد غذایی افزایش تولید آن نیست. زیرا در طول زنجیره حجم زیادی از مواد خوراکی در مواردی از جمله تلفات بعد از برداشت، خرده‌فروشی و ... از بین می‌رود و بنابراین می‌توان با کاهش این مقدار بسیار در توزیع مناسب غذا کمک کرد.
بر اساس آمارهای FAO (سازمان غذا و کشاورزی سازمان ملل) در حدود یک‌سوم از غذا دنیا ( حدوداً 1.3 میلیارد تن) هرساله هدر می‌رود. FAO تخمین زده که 30 درصد از گندم، 20 درصد از گوشت، 35 درصد از غذاهای دریایی جهان هرساله از بین می‌رود.
مردم کشورهای توسعه‌یافته با مشکل ضایعات غذایی مربوط به خرده‌فروشی و مصرف‌کننده بسیار آشنا هستند. اما قسمت‌های دیگر جهان این‌گونه نیست و مشکلاتی در این زمینه مخصوصاً مربوط به ضایعات پس از برداشت (PHL) وجود دارد. PHL به طور کلی به غذایی که در فاصله بین برداشت و خرده‌فروشی هدر می‌رود گفته می‌شود. برخی از پژوهشگران PHL را تا زمان مصرف مواد غذایی وسعت داده‌اند. در هر دو حالت، از همان زمان شروع برداشت تا خشک‌کردن، حمل و نقل و بسته‌بندی حجم زیادی از مواد غذایی از بین می‌رود.. صید ماهی به عنوان مثال بر اساس منطقه‌ای که انجام می‌شود ضایعاتی بین 5 تا 50 درصد دارد و این مقدار برای اقلام فاسدشدنی همچون سبزیجات و میوه‌ها بسیار بیشتر است.
از بین رفتن یک‌سوم مواد غذایی دنیا بسیار ناراحت‌کننده است اما وقتی نگاه نزدیک‌تری به آن می‌اندازیم می‌توانیم اندکی امید داشته باشیم. اگرچه در دنیا سطح زیر کشت بسیار افزایش یافته است و احتمالاً فضای کافی برای توسعه بیشتر آن وجود ندارد اما قسمت اعظم این هدررفت مواد غذایی می‌تواند به وسیله استفاده از تکنولوژی‌های به‌روزتر از بین برود. مسئله‌ای که کشورهای توسعه‌یافته به‌خوبی انجامش می‌دهند اما در کشورهای دیگر توجهی به آن نمی‌شود. کاهش ضایعات پس از برداشت می‌تواند همان‌قدر که توسعه افقی کشاورزی به جهان کمک کرد به یاری ما بیاید.
لینک کوتاه خبر: bzna.ir/0004DE
خبرهای مرتبط
نظرات کاربران
آخرین اخبار
