ما ۷۰ هزار میلیارد تومان وام اشتغال داریم. به علاوه این که هر ماه یک و نیم میلیارد دلار وام اشتغال روستایی داده میشود.
گروه اقتصاد کلان بازارنیوز:چهار دهه از انقلاب اسلامی می گذرد و دولت های مستقر تاکنون نتوانسته اند اقتصاد ایران را در ریل رونق و ثبات اقتصادی پیش ببرند. در تمامی این دولت ها اقتصاددانان حضوری پررنگ داشتند اما چرا تغییرات جدی صورت نگرفته است؟ چرا اقتصاددانان همواره نسبت به امتناع سیاست مداران از توصیه ها و مشاوره های آنان شکوه می کنند؟ علیرضا عبدالله زاده دانش آموخته دانشگاه هاروارد در این گفتگوی تصویری با اقتصاد نگار به این سوالات پاسخ می دهد که در چند بخش منتشر خواهد شد.
من شانس این را داشتم که هم با مردم و هم با مسئولین صحبت کنم. مردم که سیاست گذار دارند و همه هم وزیر و ... را مسئول میدانند که اینها کارشان را انجام نمیدهند و فساد دارند. همیشه این در ذهن ما است که اگر این آدمها عوض شوند، اوضاع درست میشود. ما چندبار بار اینها را عوض کردیم، دولتها، وزیران، نخست وزیران، رئیس جمهورهای زیادی داشتهایم، ولی آخرش تفاوت جدی نمیکند. آدمها عوض میشوند، ولی خروجی یکی است، پس این آدمها نیستند که خروجی تولید می کنند چیز دیگریست. نمیگوییم همه امامزادهاند، ولی سیاست گذاران هم خیلی بیشتر از آن چیزی که مردم فکر میکنند دارند کار میکنند. آنها هم میگویند ما داریم این خرج را میکنیم، ولی این نارضایتی از کجاست. دو طرف داستان این است که ما مثلا وقتی به بودجه نگاه میکنیم بیشترین سهم برای بخش رفاهی است، ولی وقتی نگاه میکنیم به طرف دیگر، میبینیم که وضع مردم فرق چندانی نکرده است.
ما ۷۰ هزار میلیارد تومان وام اشتغال داریم. به علاوه مقرر شده از صندوق توسعه ملی مبلغ 1.5میلیارد دلار و از محل منابع بانک های عامل نیز 1.5 میلیارد دلار برای اشتغال روستایی پرداخت گردد. تاکنون طی یکسال گذشته مبلغ 750 میلیون دلار از محل صندوق پرداخت شده است و بقیه نیز در حال بررسی در بانک ها است. با هر معیاری که بگوییم الان باید اشتغال به سقف چسبیده باشد و ما نباید بیکار داشته باشیم. چیزی که هردو طرف در نظر نمیگیرند کارگزاران، بروکرات ها، گروههای اجرایی یا همان واسطه هاست.