به گزارش خبرتنگار بازار نیوز و به نقل از مک کییزی تغییراتی در سیستم انرژی در حال خ دادن است، افزایش تقاضا در بازارهای نوظهور، منابع جدید انرژی و احتمالاً افزایش استفاده از خودروهای برقی از عواملی هستند که می‌توانند در وضعیت موجود اختلال ایجاد کنند. به‌سختی می‌تواند تشخیص داد که چگونه پس‌لرزه‌های آن ممکن است بر شبکه پیچیده صنعت و سهامداران تأثیر بگذارد. مطالعات جدید انجام‌شده توسط مک کنزی و مجمع جهانی اقتصاد توانسته تعویض‌کننده‌های بازی را برای سیاست‌گذاران و شرکت‌ها تشخیص دهد.

تکثیر منابع جدید انرژی

به نظر می‌رسد مجموعه جدیدی از انرژی وجود دارد که آماده پیشرفت کردن هستند. در طی دو دهه اخیر در حدود 20 منبع جدید انرژی می‌توانستند به اقتصاد جهانی نیرو دهند. مواردی همانند سلول‌های فسیلی و رآکتورهای هسته‌ای-شکافت مدولوار . سوخت‌های فسیلی همچنان قسمتی از تقاضای جهانی هستند اما با توجه به نگرانی‌های محیط زیستی، کاهش بیشتر هزینه‌های استفاده از انرژی‌های تجدید پذیر و تقاضا برای الکتریسیته ،سهم انرژی‌های تحدید پذیر در حال افزایش است. تقاضای الکتریسیته انتظار می‌رود به دلیل رشد و توسعه دو کشور چین و هند تا اواسط قرن، دو برابر شود. آن‌ها تا 2050، نیروی برقی که می‌تواند از منابع انرژی با کربن پایین تولید شود در حدود یک‌چهارم از تقاضای انرژی در جهان را تشکیل خواهد داد.

انقلاب صنعتی بر اساس موتورهای بخاری که از چوب، آب و زغال‌سنگ تغذیه می‌کردند اتفاق افتاد. در قرن بیستم، نفت و گاز و سپس نیروگاه‌های هسته‌ای به این منابع اضافه شد. وجود انتخاب‌های فراوان موجب معضلات جدیدی خواهد شد. برای مثال، دولت در کجا باید سرمایه‌گذاری‌ و تحقیقات خود را متمرکز کند؟ بیشتر کشورها تمایل دارند که تمام گزینه‌ها را در مقابل خود نگه دارند. نا اطمینانی درباره اینکه چگونگی تقسیم منابع مالی به سمت انرژی‌های تجدید پذیر آینده را مقداری هاله‌ای از ابهام برده است. اگر تکنولوژی‌ها به جنگ با یکدیگر بپردازند آنگاه دولت ممکن است ترجیح دهد تأمین انرژی‌های قابل‌اطمینان را ایمن کند. ایمن کردن این منابع، اما در حال حاضر به دسترسی به منابع نفت و گاز بستگی دارد. در فردای جهان، دسترسی به تکنولوژی‌هایی که انرژی‌های خود را از باد، خورشید و آب می‌گیرند به‌احتمال‌زیاد اهمیت خواهد یافت.

تحرک

با توجه به اینکه ما به دنبال توسعه شهرهای خود هستیم و به دلیل اهمیت کاهش آلودگی و انتشار کربن دی‌اکسید، دسترسی به تکنولوژی‌ها اهمیت خواهد یافت. گزینه اصلی برای ما نیز خودروهای برقی هستند. در حال حاضر خودروهای برقی در مقابل خودروهای کلاسیک هزینه‌های بسیار بالاتری دارند، اما به دلیل کاهش هزینه‌های باتری امکان دارد تا میانه دهه 2020 قابل‌رقابت شوند. تا میانه دهه 2030، مطالعات ما نشان می‌دهد که بر اساس قوانین، تکنولوژی سهم 27 تا 37 درصدی داشته باشند.

این عوامل عواقب بالقوه‌ای را ارائه می‌دهد. برای مثال، تقاضای جهانی برای سوخت مایع در خودروهای سبک می‌تواند بین 2 تا 6 میلیون بشکه در روز کاهش یابد ( کاهشی بین 8 تا 25 درصد). شرکت‌های نفتی شاید نیاز داشته باشند استراتژی‌های خود را بازنگری کنند. اگر الگوهای پویایی به‌سرعت تغییر کند؛ آنگاه برنامه‌ریزان شهری ممکن است طی چند سال آینده متوجه شوند تمام جاهای پارک شهری خالی مانده است و اگر به سمتی پیش رویم که هزینه سفرهای بین‌شهری با خودروهای شخصی به نسبت حمل‌ونقل عمومی افزایش یابد آنگاه باید شاهد از بین رفتن این سیستم از برنامه‌ریزی شهری باشیم.

تکه‌تکه شدن

در نیم‌قرن اخیر بازیگران بزرگ بر روی بازار انرژی تسلط داشتند. امروزه، پیشرفت تکنولوژی باعث شده بسیاری از سرمایه‌گذاران کوچک نیز وارد شوند. دولت و شرکت‌های دولتی مدتی تنها سرمایه‌گذاران بخش انرژی بودند اما حالا در کنار دولت صندوق‌های بازنشستگی و شرکت‌های خصوصی سهامی نیز وارد بازی شده‌اند. در 5 سال اخیر بخش خصوصی 200 میلیارد دلار در این بخش سرمایه‌گذاری کرده است و از طریق مدل‌ها و تکنولوژی‌های جدید کسب‌وکار، تشنه بازدهی هستند. این تکه‌تکه شدن، قدرت صرفه‌های مقیاس را از بین خواهد برد.

به‌عنوان‌مثال تولیدکنندگان نفت و گاز شل در آمریکای شمالی تصمیمات غیر هماهنگ شده‌ای درباره عرضه در بازار می‌گیرند و تلاش‌های کشورهای بزرگ نفتی که می‌خواهند بر روی قیمت تأثیر بگذارند را به چالش می‌کشند. شرکت‌های نفتی و برقی باید این فاکتور را در تحلیل‌های خود اضافه کنند که با رشد هر چه بیشتر شهرها در دنیا امکان دارد خود مردم بتوانند نیازهای انرژی‌شان را به‌وسیله انرژی‌های تجدید پذیر رفع کنند و برای دولت هم سخت باشد که بتواند قوانین تأثیرگذاری اعمال کند. در حال حاضر قوانین پیرامون حفاری، سلامت عمومی و ایمنی به دلیل افزایش رشد تولیدکننده‌‌های نفتی در آمریکای شمالی آزمایش می‌شود و توزیع انرژی‌های تجدید پذیر به‌گونه‌ای است که این سؤال را به وجود آورده که چگونه می‌توان کاری کرد که برای تمام کاربران منصفانه باشد. به‌عنوان‌مثال خانوارهای سرمایه‌دارتر پنل‌های خورشیدی را نصب می‌کنند و هزینه‌های نگه‌داری شبکه به خانوارهایی که شرایط پایین‌تر اقتصادی دارند تقسیم شود.

مقیاس‌ها کاهش می‌یابد و هم‌زمان چابکی تولیدکننده‌ها بالا می‌رود. با افزایش تعداد بیشتر تولیدکنندگان که در مناطق گوناگون و به روش‌های گوناگونی که اقدام به تولید می‌کنند پیش‌بینی بسیار سخت شده است. میلیاردها دلار سرمایه‌گذاری که باید برای سه دهه مولد ثروت باشد در حال حاضر بسیار درخطر است. به‌جای آن شرکت‌ها باید سرمایه‌گذاری اولیه پایین‌تری انجام دهند تا بتوانند به‌سرعت استراتژی‌های خود را با تغییر قوانین تعدیل کنند.

به‌هرحال سرعت تغییرات در انرژی به‌سرعت پیشرفت فنّاوری و قوانین دولت وابسته است و با این روندی که دنیا به سمت آن می‌رود شرکت‌های نفتی باید سعی داشته باشند استراتژی‌های خود را تغییر داده وگرنه در آینده با مشکلات بسیاری مواجه خواهند شد.